Churdżin Beludż
osnowa, wątek i runo – wełna; 190 x 66 cm;
Beludżystan, pogranicze Persji i Afganistanu, 1 ćw. XX w.

Churdżin to podróżna podwójna torba, juki, w zależności od rozmiarów przeznaczona do narzucenia na ramię lub grzbiet osła, konia czy wielbłąda. Wykonywane były zarówno przez nomadów jak i ludność osiadłą w Persji, Kaukazie czy Turkmenistanie i Afganistanie. Ten należy do największych i jest to wyrób Beludżów, ludu zamieszkującego nieprzyjazne stepowo górzyste tereny na pograniczu Persji i Afganistanu.
Spód churdżinów zazwyczaj jest tkany płasko niekiedy zdobiony, tu: poprzeczne czerwone paski i broszowane bielą szlaczki na czarnym tle. Bogato dekorowane lica są najczęściej wiązane jak kobierce, ale zdarzają się i inne techniki: kilim, sumach czy broszowanie. W obwiedzionym białym szlaczkiem kwadratowym polu na czerwonym tle skośne rzędy romboidalnego motywu; bordiura z trzema szlaczkami, w środkowym motyw fali. W dołu każdej części kolorowe frędzle, wokół pompony. Zachowane w pełni szamerunki: grube pętle z surowej wełny przetykane pomiędzy czerwonymi i czarnymi kwadratowymi polami.