Stan płyt oceniam wg skali Record Collectora

M - nowa / NM - jak nowa, ale ciut używana / EX - doskonała, ale nie idealna VG - bardzo dobry, czyli dobry / G - dobry czyli nie dobry / F - ujdzie, czyli słaby po prostu

Jako, że ocena w większości przypadków będzie wizualna, może zdarzyć się, że płyta gra lepiej lub gorzej.

Muza XL 0390, 1968.

Okładka VG++ ( drugi plusik za zadziwjająco dobrze zachowane krawędzie, z farbą drukarską itp, chociaż cudów nie ma, czyli VG+ plus + )

Płyta słabiutka, VG w najlepszym razie, nieprzesadnie porysowana*, ale grana wiele, wiele razy. Nadto mocne zacierki na stronie B. Waga 138 g.

*dotyczy strony A,o wadach strony B napisano powyżej

Może to tylko moje osobiste doświadczenie albo prawdziwy XL trafia się stosunkowo rzadko, ale biorąc pod uwagę powyższe i jeszcze powyżejsze jestem otwarty na propozycje.