DRUGA część kultowego "FOLWARKU KOMENDANTA"

Folwark - ulice komendanta
ISBN: 978********-823-2
Autor: Norbert Grzegorz Kościesza
Wydawnictwo: Męskie wydawnictwo N-Kort
Ilość stron: 304
Oprawa: miękka
Format: 14 x 20,5 cm
EAN: 978*****78232
Rok wydania: 2023
Waga: 0,350
Wymiary: 14,5 x 20,5 x 2,5 cm
O AUTORZE:

Były funkcjonariusz w nowej książce "Folwark - ulice komendanta" bardzo szczerze i bezpardonowo opowiada o patologiach w polskiej policji

"Ulice komendanta" to fabularyzowana literatura faktu, w swej książce

Norbert Kościesza, były policjant , służący między innymi na Lubelszczyźnie i Podlasiu, po raz kolejny odkrywa przed czytelnikiem szokującą prawdę o instytucji państwowej, której misją jest dbanie o praworządność i bezpieczeństwo.

Postacie, które przedstawia, są fikcyjne, choć mają swe odpowiedniki w rzeczywistości, a opisane historie wydarzyły się naprawdę w wielu komendach w całej Polsce. Kościesza w brutalny i bardzo mocny sposób opisuje policyjną codzienność zasnutą oparami alkoholu, której granice wyznaczają nazwiska, znajomości i układy. Opowiada o trudnych interwencjach oraz sytuacjach ukrywanych przed obywatelami. Szokuje obrazem przełożonych, dla których priorytetami są wpływy i utrzymanie stanowisk.

Uświadamiając obywatelom, co tak naprawdę dzieje się za drzwiami komendy, autor walczy o godne warunki pracy swoich kolegów. Książka skłania także do refleksji. Dlaczego jest tak źle i co zrobić, aby było lepiej?

__

Norbert Grzegorz Kościesza – były policjant, służący między innymi w białostockiej i kraśnickiej komendzie, autor dwóch bestsellerowych książek z zakresu literatury faktu oraz opowiadań i baśni dla dzieci. Pochodzi z gór, w których też spędził dużą część swojego życia, prawie 20 lat temu związał swoje życie z Podlasiem.

Folwark. Ulice komendanta. Norbert G. Kościesza Nośnik książka papierowa
Folwark. Ulice komendanta. Norbert G. Kościesza Tytuł Folwark. Ulice komendanta
Dla tych koleżanek i kolegów policjantów,

których dotknęła betonowa ręka przełożonych.

Znam wielu dobrych gliniarzy,

którzy służbie oddali całe swe serce.

Znam też takich, którzy są

zwykłymi szumowinami w mundurach

i nie cofną się przed niczym,

nawet przed zabraniem pięciu złotych żebrakowi.

Autor

Urywek z Prologu:

"...Gwałtownie wyszarpał granatnik z rąk podwładnych, przełączając

przy tym dźwignię bezpiecznika i skierował rurę w stronę

siedzącego. Ten, widząc skierowaną w niego rurę RGW, zerwał

się jak oparzony na równe nogi i zaczął uciekać w stronę drzwi.

Ale będąc pod wpływem trunku, pomylił kierunki i pobiegł

w stronę pomieszczenia socjalnego, krzycząc na cały głos.

– Po-po-je-je-bało ge-ge-en…

– Ge-ge-ge. – Łysy się śmiał. – Uciekaj, gąsko, uciekaj, bo jak

cię zaraz z granatnika podrzucę, to ty od razu zobaczysz z góry,

kto ma na pagonach więcej nasrane gwiazdek, i pokochasz swego

generała jak mamusię.

Wszyscy zaśmiali się na widok uciekającego i celującego. Caputow

przebiegł właśnie przed drzwiami do pomieszczenia socjalnego,

spostrzegając przy tym swoją fatalną pomyłkę.

– Komendant nie strzeli… – rzucił któryś do uciekającego.

– Taa! – krzyknął generał. – To pa tera…

Łysy Jaro mrugnął do podwładnych, zrobił szybkie dwa kroki

do przodu, położył RGW na swym barku, po czym sięgnął

machinalnie do spustu, jak pokazywał mu Bondar na Ukrainie.

W tym momencie silna fala wyrzuciła biegnącego Caputowa

w górę. Huk był tak potężny, że wszyscy złapali się za głowy,

chroniąc uszy. Biegnący padł na ziemię wraz z odłamkami gruzu,

drzazgami z podłogi i sprzętów oraz papierów. Tuman kurzu

i dymu wzniósł się pod sufit pomieszczenia, pojawił się też ogień.

A pośrodku tego wszystkiego stał on…"

Folwark. Ulice komendanta. Norbert G. Kościesza Wydawnictwo inne
Folwark. Ulice komendanta. Norbert G. Kościesza Autor Norbert Grzegorz Kościesza
Urywek z rozdziału:

TU NIE MA SKRUPUŁÓW

"...Położył się na stole, na którym leżały teczki z jego wykroczeniami.

Zgarnął ich część na kupkę pod swą głowę, by wygodniej

mu się leżało. Przyłożył pistolet do skroni i powoli naciskał na

język spustowy…

W ułamku sekundy przed oczami zobaczył swe córeczki i żonę.

Palec zatrzymał się, ale czy to przez nerwy, czy też przez nagłą

panikę w głowie, palec mu delikatnie drgnął, dociskając przy

tym język spustowy…"