Malarstwo Polskie między wojnami 1918-1939, napisała Joanna Pollakówna, noty biograficzne opracowała Wanda M. Rudzińska

Ze skrzydełka :

„Gdy myślimy o malarstwie lat międzywojennych w Polsce, przesuwa się przed naszym wzrokiem tłoczne rojowisko grup artystycznych o różnorodnych programach, gęsta plątanina rozbieżnych tendencji. W krótkim okresie dwudziestu lat zdążyły się dopełnić pewne procesy w łonie nurtu awangardowego, dojrzały i przyoblekły w różnorodne formy tendencje stylizatorskie, powstała polska szkoła kolorystyczna, wreszcie - narodziły się i rozkwitły talenty indywidualne. Krótkość i intensywność okresu, kipiący w nim tumult artystycznych spraw zniechęca do wodzenia wzrokiem wzdłuż nitek chronologicznych przebiegów, narzuca historykowi spojrzenie jak gdyby z góry na wyodrębniające się warstwy, bloki i linie sił. Z drugiej strony mnogość powstających w latach 1918-39 grup artystycznych wielokrotnie stwarzała badaczom pokusę rozpisywania swoistej mapy administracyjnej, nie zawsze pokrywającej się z rzeczywistymi układami malarskich zjawisk. By zarejestrować ich rzeczywistą topografię, należałoby wyróżniać nurty szersze, pewne dominujące tendencje artystycznego myślenia tego czasu, który jak żaden inny wcześniej, zaznał głębokiego kryzysu moralnego i intelektualnego. Być może, ten właśnie znany całej Europie stan rozjątrzonej świadomości, załamanie się ugruntowanych pewników światopoglądowych w połączeniu ze szczególną sytuacją polityczną świeżo odrodzonego państwa polskiego przyczyniły się do powstawania tak zadziwiające wielkiej liczby ugrupowań artystycznych: zarówno malarskich, jak i literackich.

Stan: naddarta i przyżółcona obwoluta, poza tym bdb.