Mennictwo Filipa Araba wyjątkowo starannie propagowało ideę harmonii rodzinnej oraz dynastycznej. Można domniemywać, że odegrała ona dość ważną rolę podczas świętowania 1000-lecia ab Urbe condita ( kwiecień 248 r.).I tak, władca na rewersach m. in. antoninianów prezentował podobiznę żony wraz z legendą:

Awers: udrapowane popiersie cesarzowej spoczywa na półksiężycu w prawo. Włosy splecione w sześć poziomych rzędów mocno podkreślonych fal i z zakręconym warkoczem z tyłu głowy. Fryzura ozdobiona diademem, który łamie długą legendę w otoku: MARCIA OTACIL(IA) SEVERA AVG (USTA ). Pełne imię „ Marcia” w legendzie awersu, zwykle jest tylko litera „M”. Duży portret w wysokim reliefie.
Augusta od pierwszej poł. 244 r.

Rewers: napis otokowy: PUDICITIA AVG(USTA ). Pudicita w długiej szacie siedzi na krześle kurulnym w lewo - żeńska personifikacja skromności, czystości i wstydliwości niewieściej - najwyższa cnota kobiecości. Dla niezamężnej dziewczyny oznaczała dziewictwo, dla żony wierność i oddanie mężowi. Nie dziwi więc, iż wydaje się być zarezerwowana tylko dla kobiet. Stałym elementem jej przedstawień jest woalka, którą ściąga z twarzy prawą ręką. W lewej ręce trzyma skośnie scepter ( łac. scēptrum – kij, laska), długie berło, tu: symbol władzy cesarskiej.
Sewera i Filip mogli być pierwszą chrześcijańską parą cesarską. Faktem jest natomiast,
że chrześcijanie korzystali wówczas z pełni swobód i tolerancji.

Rzym, Ag, waga: 4,49 g. Średnica ok. 21 mm. RIC IV, Część III, 123c.