Stan bdb
Paweł Nowak.TRANSFUSION
proj. graficzny Błażej Ostoja Lniski
Zdehumanizowane, anonimowe szklane serca pozostają wosobliwym uniesieniu, wyniesieniu, wnielitościwej, bezapelacyjnej ekspozycji czydemonstracji. Duże, abstrakcyjne obrazy wypełniają czerwone czyczerwonawe, miękkie, mięsiste, niemal przestrzenne plamy-kształty. Przypominają one tkanki, erytrocyty, odlegle jakieś kwiatostany. Materie ujawniają swe malarskie, estetyczne usposobienie – naciekają, marzą irozmazują się, plamią, brudzą naabstrakcyjną modłę. Ulegają destrukcji wprawione wdramaturgiczny chaos. Pojawiają się uproszczone figury ludzkie – akty, półakty – które łączy cielesność, zatem szkarłat/krew, fizjologiczne ślady. Mnożą się takież portrety – wyposażone wnumery PESEL…
Szczęście! Utopia czyucieleśnienie ispełnienie?
Sztuka Pawła Nowaka towieloaspektowa narracja – zbiór spojrzeń nabycie wśród ludzi – zarazem okrutnie demaskatorska iprawdziwie afirmacyjna, skrajnie zrównoważona, zimnokrwista iżywiołowa, pełnokrwista. Nieco barbarzyńska wśrodkach ipoetycka, romantyczna, idealistyczna, marzycielska, prostoduszna wostatecznym wyrazie. Nowak zaleciłby wielu ludziom transfuzje uczuć, transfuzje mentalne, żebyuświadomili sobie, co jest ważne wżyciu – otworzyli się nainnych. Jak toczyni właśnie wwystawach tytułowanychTransfusion(2008–2016).
(ztekstu Magdaleny Sołtys,Wśród ludzi. Sztuka Pawła Nowaka)