Unikalna akwarela „Tyberia” autorstwa Anny Weingrün-Lieblich (1904-1994). Anna weingrün-lieblich (ur. 1904 w Krakowie, zm. 1994 w Hajfie) – polska malarka międzywojenna pochodzenia żydowskiego. Edukację artystyczną rozpoczęła w 1922 roku na kursach im. Branieckich. W 1924 studiowała w Paryżu u Chardona. W 1925 wróciła do Polski, do Krakowa, aby studiować w bezpłatnej szkole rysunku i malarstwa Ludwika Mehofferowa, a w latach 1926–1931 studiować w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Władysława Jarockiego i Fryderyka Pautscha. Podczas II wojny światowej przebywała w Uzbekistanie, gdzie uczyła rysunku. W 1948 wróciła do Krakowa. W 1950 wyjechała do Izraela i zamieszkała w Safedzie. Zadebiutowała artystycznie w 1933 r. na wystawie w internacie żydowskim; w następnym roku dwukrotnie wystawiała swoje prace na wystawach stowarzyszenia artystów żydowskich w krakowie. W tym samym roku brała udział w salonie w Pałacu Sztuki w 1934 roku. Jako członkini stowarzyszenia zawodowego polskich artystów i projektantów brała udział w kilku wystawach: w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie w 1936 r. oraz w wystawie motywów krakowej. W 1937 wystawiała swoje prace wspólnie z krakowskim stowarzyszeniem artystów wizualnych „Prąd”. W 1939 roku jedna z jej prac, wystawiona w krakowskim domu artystów, została przekazana na fundusz obrony narodowej. Ostatnie w Polsce wystawy z udziałem prac Anny Lieblich odbyły się w 1948 roku w Pałacu Sztuki w Krakowie oraz w 1949 roku w Katowicach, Łodzi i Wrocławiu. W 1950 wyjechała do Izraela, a rok później została członkiem związku izraelskich malarzy i rzeźbiarzy. W kolejnych latach jej prace wystawiane były na całym świecie, m.in. w Hajfie (1954), Johannesburgu (1954), Montrealu (1961) i Tel Awiwie w 1963. Tematyką jej prac były pejzaże, a także sceny rodzajowe we wnętrzach jako portrety. Pracowała głównie techniką olejną lub gwaszem.