Antyczna niemiecka statua, Carl Schneiders Erben Made in Germany Rzeźba porcelanowa 20861

Znak używany od 1886 r., tutaj w kolorze czerwonym, w koronie przedstawia dwie poziome belki i wypukły ornament środkowy

Około. pomiary:
8,5" szer. x 6" wys

Bardzo dobry stan.
-----------------
Na podstawie koncesji książęcej biznesmen Carl Schneider (który przez pewien czas pracował w fabryce w Wallendorf) wraz z artystą-modelarzem Karlem Ungerem i biznesmenem Hermannem Hutschenreutherem założyli swoją firmę w 1859 roku. Ponieważ Hutschenreuther był partnerem do spania, jego nazwisko nie pojawia się w nazwie firmy do 1885 roku.

Początkowo firma produkowała jedynie zastawę stołową, miniaturowe komplety dla dzieci i kilka przyborów kuchennych, przeważnie zdobionych w stylu „Zwiebel-” i „Strohblumenmuster” w kolorze kobaltowym, czasami ze złoceniem. Jednak w przeciwieństwie do wielu innych obiektów nie kopiowali po prostu istniejących projektów, ale raczej wykorzystali własną kreatywność i dość wcześnie rozpoczęli eksport, co wkrótce zostało nagrodzone, gdy w 1875 roku otrzymano pierwszą międzynarodową nagrodę na Exposición Internacional de Chile (Światowe Targi w Santiago). Sukces pokazał także problem, ponieważ pierwsze użyte znaki wyglądały podobnie do oznaczeń używanych wcześniej przez fabrykę w Gießhübel.

Doprowadziło to do wprowadzenia pierwszego znaku, który faktycznie był używany w sposób ciągły, odciśniętego i niekoronowanego znaku „G” z dwustronną strzałką, używanego od 1875 roku. W związku ze wzrostem popularności uzyskanym dzięki kolejnym nagrodom podczas Exposition Universelle (Światowych Targów Paryskich) w 1878 roku zdecydowano się na oficjalną rejestrację znaku. Rejestracji dokonano 3 marca 1879 roku w Herzogliches Landgericht Gräfenthal (książęcym sądzie rejonowym) i pojawiły się pierwsze egzemplarze, na których widniał znak „Dep”. dodatkowo można było zobaczyć na Wystawie Światowej 1879 w Sydney, gdzie firma po raz kolejny otrzymała nagrodę za swoje produkty.

W 1882 roku Karl Unger wraz ze swoim przyjacielem i nowym wspólnikiem Bernhardem Schilde rozpoczęli własną działalność gospodarczą, przejmując istniejącą fabrykę, która później stała się dobrze znana jako Porzellanfabrik Unger & Schilde w Roschütz. Należy wspomnieć, że Unger pozostał wspólnikiem w Gräfenthal aż do śmierci Carla Schneidera w 1885 roku.

[2] Porzellanfabrik Schneider & Hutschenreuther (1885 do 1886)
Syn Carla Schneidera, Paul, dołączył do firmy jako młodszy wspólnik około 1880 roku. Przejął udziały i kontynuował współpracę z Hutschenreutherem, który od dawna przygotowywał się do otwarcia własnej firmy. Będąc pod wrażeniem młodego Schneidera, pomógł Paulowi zreorganizować działalność, aż w końcu w 1886 roku odszedł, aby otworzyć własną firmę, Hermann Hutschenreuther GmbH w Probstzella.

[3] Porzellanfabrik Carl Schneiders Erben (1886 do 1951)
Wraz z resztą rodziny Paul Schneider zdecydował się nazwać swoją firmę Carl Schneiders Erben na cześć swojego ojca i przedstawił także ukoronowaną i datowaną wersję znaku firmowego. W roku 1889 do firmy dołączył dr Wilhelm Wedel jako doradca techniczny, a jego dyplom z chemii przyczynił się do jeszcze lepszego udoskonalenia mieszanek stosowanych do glazury i dekoracji. Zarówno Schneider, jak i Wedel spędzili w fabryce wiele długich godzin i zaprzyjaźnili się, lecz Wedel nie wykorzystał swojej pozycji i wolał zaoszczędzić pieniądze i dołączyć jako wspólnik w 1899 roku.

W ciągu następnych kilku lat firma odnosiła sukcesy, jednak zamówienia powoli spadały wraz ze zmianą preferencji klientów i już w 1910 roku stało się jasne, że ciągłe zaniedbania w inwestycjach modernizacyjnych powoli zbierały swoją cenę. Kiedy w grudniu 1912 zmarł Paul Schneider, firma zatrudniała 240 osób, a Wilhelm Wedel kontynuował działalność samodzielnie, ale już w 1913 roku musiał zwolnić pierwszych dziesięciu pracowników. Wedel desperacko próbował wszystkiego, co możliwe, aby uratować firmę i przez następne lata udało się zrestrukturyzować części fabryki i w ten sposób zoptymalizować przepływ pracy. W 1930 roku w fabryce pracowało jeszcze zaledwie 120 osób, jednak obciążenie, jakie na siebie nałożyło było zbyt duże i Wedel zmarł przed wybuchem wojny.