Arthur Rimbaud (1854–1891)<em> – jeden z czołowych przedstawicieli tzw. „poetów wyklętych”. W młodości karany za włóczęgostwo, prowadzący awanturniczy i hulaszczy tryb życia, epatujący i gorszący otoczenie swoim zachowaniem, m. in. związkiem homoseksualnym z innym znanym poetą francuskim Paulem Verlainem. Swój pierwszy wiersz opublikował w paryskiej prasie literackiej w wieku 15 lat, a w wieku 21 przestał już zajmować się literaturą. To, co wniósł przez te sześć lat do światowej poezji, uważane jest do dzisiaj za genialne, wizjonerskie i prekursorskie. Jego wczesne wiersze utrzymane były w obowiązującej wówczas poetyce parnasizmu i symbolizmu. Jednak dość szybko zaczął obalać w twórczości poetyckiej wszelkie kanony świętości, podobnie jak w swoim burzliwym życiu. Wprowadził do poezji francuskiej - i szerzej światowej - wiersz biały, a jego ascetyczny styl przyjęło się nazywać „poetyką czystego zapisu lub poetyką wstydu uczuć”. Uważany jest za jednego z najważniejszych protoplastów takich kierunków w literaturze współczesnej jak: modernizm, surrealizm oraz egzystencjalizm. Wiersze wybrał, przełożył z francuskiego i opracował Ryszard Mierzejewski.</em>