„Muszę powiedzieć, że wówczas , 18 maja 1920 roku, (…) o dziewiątej rano, nie było mnie jeszcze na świecie.
Jak mi później powiedziano, urodziłem się po południu między piątą a szóstą. Mniej więcej , w tym samym czasie, po południu między piątką o szóstą, tyle że pięćdziesiąt osiem lat później, zostałem wybrany na papieża.
Usiądźmy w fotelu pod lampą z abażurem i weźmy do ręki album.
Młoda kobieta tuli w ramionach dziecko.
Twarzyczka wówczas owalna (dziś pociągła), tylko oczy świecą tak samo jak dziś.”

„Kiedy byłem w gimnazjum… Adam S. Sapieha , metropolita krakowski, wizytował naszą parafię w Wadowicach...Po moim przemówieniu zapytał katechetę, na jaki kierunek studiów wybieram się po maturze… „Idziemy na polonistykę”. Na co arcybiskup miał odpowiedz „Szkoda, że nie na teologię.”.

Studia zostały przerwane na początku drugiego roku, wkrótce też zacząłem pracować w kamieniołomie… przydzielono mnie do pomocy tzw. strzałowemu…,nieraz tak się do mnie odzywał” Karolu, wy tobyście poszli na księdza. Dobrze byście śpiewali, bo macie ładny głos, i byłoby wam dobrze…”

Nie zapomnę słów, które 16 października 1978 …
wypowiedział do mnie Prymas Tysiąclecia w momencie, gdy zbliżała się decyzja konklawe:
„Jeśli wybiorą, proszę nie odmawiać.”
Bardzo mi wówczas pomógł. Mogłem odpowiedzieć na pytanie zadane mi po wyborze „przyjmuje”.
Fragment Autobiografii Jana Pawła II