Książka z dedykacją i autografem autorki.

Stan: bdb

Zelwerowicz był prawdziwym człowiekiem teatru, przez swoją wielość kompetencji: aktora, reżysera, dyrektora scen i w końcu pedagoga - mówi Jarosław Komorowski, dziekan Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii, z-ca red. nacz."Pamiętnika Teatralnego". Z podziwem mówi o biografii Aleksandra Zelwerowicza autorstwa Barbara Osterloff. - Wymagała mrówczego nakładu pracy, ale efekt jest imponujący - tłumaczy. Autorka przyznaje, że kilka razy, zniechęcona, chciała zrezygnować. Samo odtworzenie kolejnych punktów biografii Aleksandra Zelwerowicza było zadaniem niesamowicie trudnym. Co prawda zachowały się "Gawędy" Zelwerowicza o jego życiu, ale jest to raczej impresja na temat. - Bardzo ważne dla mnie było zdanie Lechonia o Zelwerowiczu: ci, co go znali w ostatnich latach, nie znali go naprawdę - opowiada. - To człowiek wielu przemian, burzliwego formowania się. Jednocześnie jest w jego postaci coś stałego: jest nieodrodnym synem tego ideału teatru, który kształtował się w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku. W biografii jest mowa o skomplikowanych relacjach prywatnych aktora. Począwszy od domu rodzinnego, poprzez małżeństwa, aż po relacje z dziećmi: z ich emigracją z Polski aktor nigdy się nie pogodził. A także o okupacyjnym bohaterstwie. Podczas II wojny światowej ukrywał działacza Bundu i prezesa Rady Pomocy Żydom "Żegota" Leona Feinera, za co w 1977 roku został odznaczony, wraz z córką Leną, medalem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Autorka, oczywiście, nie pomija jego osiągnięć artystycznych. - Zelwerowicz nie cenił "gry na zimno" – uważa Barbara Osterloff. – Odwrotnie, lubił w aktorstwie barwy mocne, wyrazistość, soczystość, temperament, improwizację; tego wymagał od swoich uczniów. Sam jednak potrafił zbudować postać zdumiewająco odmienną, utrzymaną w subtelnych półtonach i niedopowiedzeniach, np. w sztukach Jerzego Szaniawskiego Książka "Aleksander Zelwerowicz" miała swoją premierę podczas uroczystej sesji naukowej poświęconej 200-leciu szkolnictwa dramatycznego w Akademii Teatralnej. Rozmawiał Andrzej Matul.