Albin Siwak (ur. 27 stycznia 1933 w Wołominie) – polski robotnik, murarz, później działacz i polityk PZPR, członek Biura Politycznego KC PZPR. Po zakończeniu wojny znalazł się na Mazurach, gdzie w wiosce Lutry jego rodzina prowadziła kilkuhektarowe gospodarstwo. W odległym o 10 kilometrów Bisztynku skończył siedem klas szkoły podstawowej. W 1950 roku, w wieku siedemnastu lat, wyjechał w poszukiwaniu pracy do Warszawy. Został skierowany do brygady murarskiej na MDM-ie. Szybko stał się przodownikiem pracy i awansowano go na brygadzistę. Gdy w 1952 roku zakończono budowę MDM-u, otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi. Był wielokrotnie wyróżniany wysokimi odznaczeniami państwowymi także po zakończeniu innych większych budów, w których brał udział. Ogłoszono go także Człowiekiem roku w TVP. Posiadał specjalność „zbrojarz-betoniarz”, co – jak mawiali złośliwi – oddawało cechy jego osobowości i poglądy polityczne. Działał w związkach zawodowych. Od 1962 był działaczem PZPR. Od 1965 do 1971 pełnił funkcję I sekretarza POP w Zakładzie Robót Montażowych Kombinatu Budowlanego "Warszawa Wschód". Od 1971 do 1980 był członkiem Komitetu Warszawskiego, a od 1976 członkiem jego egzekutywy. W 1980 został zastępcą członka Komitetu Centralnego, a członkiem KC w 1981. W latach 1981-1986 członek Biura Politycznego, a następnie dyplomata (radca Ambasady PRL w Libii do 1990). Odwołany przez pierwszego niekomunistycznego szefa MSZ, Krzysztofa Skubiszewskiego. W PZPR był związany z frakcją moczarowską i antysyjonistyczną. Bezkompromisowy przeciwnik „Solidarności”. Po 1989 na krótko związał się z SLD, z którego został usunięty po konflikcie z Leszkiem Millerem, a później partią Stronnictwo Narodowe „Ojczyzna”.

Ksiązka raz czytana rozdarta  lekko okladka na rogu o długosci 2 cm

Albin Siwak (ur. 27 stycznia 1933 w Wołominie) – polski robotnik, murarz, później działacz i polityk PZPR, członek Biura Politycznego KC PZPR. Po zakończeniu wojny znalazł się na Mazurach, gdzie w wiosce Lutry jego rodzina prowadziła kilkuhektarowe gospodarstwo. W odległym o 10 kilometrów Bisztynku skończył siedem klas szkoły podstawowej. W 1950 roku, w wieku siedemnastu lat, wyjechał w poszukiwaniu pracy do Warszawy. Został skierowany do brygady murarskiej na MDM-ie. Szybko stał się przodownikiem pracy i awansowano go na brygadzistę. Gdy w 1952 roku zakończono budowę MDM-u, otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi. Był wielokrotnie wyróżniany wysokimi odznaczeniami państwowymi także po zakończeniu innych większych budów, w których brał udział. Ogłoszono go także Człowiekiem roku w TVP. Posiadał specjalność „zbrojarz-betoniarz”, co – jak mawiali złośliwi – oddawało cechy jego osobowości i poglądy polityczne. Działał w związkach zawodowych. Od 1962 był działaczem PZPR. Od 1965 do 1971 pełnił funkcję I sekretarza POP w Zakładzie Robót Montażowych Kombinatu Budowlanego "Warszawa Wschód". Od 1971 do 1980 był członkiem Komitetu Warszawskiego, a od 1976 członkiem jego egzekutywy. W 1980 został zastępcą członka Komitetu Centralnego, a członkiem KC w 1981. W latach 1981-1986 członek Biura Politycznego, a następnie dyplomata (radca Ambasady PRL w Libii do 1990). Odwołany przez pierwszego niekomunistycznego szefa MSZ, Krzysztofa Skubiszewskiego. W PZPR był związany z frakcją moczarowską i antysyjonistyczną. Bezkompromisowy przeciwnik „Solidarności”. Po 1989 na krótko związał się z SLD, z którego został usunięty po konflikcie z Leszkiem Millerem, a później partią Stronnictwo Narodowe „Ojczyzna”.

Książka raz czytana rozdarta  lekko okładka na rogu o długości 2 cm