Blaise Cendrars (1887-1961) - poeta francuski pochodzenia szwajcarskiego. Prowadził burzliwe życie, co w połączeniu z Jego niekonwencjonalną i oryginalną poetyką wierszy plasuje Go wśród tzw. poetów wyklętych. W wieku 15 lat uciekł z domu rodzinnego i rozpoczął wieloletnie podróże po świecie, m. in. do Rosji. Chin, Indii, Argentyny, Stanów Zjednoczonych, Brazylii i Paragwaju. W 1910 r. poznał w Paryżu Guillaume'a Apollinaire'a, pod którego wpływem zaczął uprawiać twórczość poetycką. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, gdzie w 1915 r. w bitwie pod Roye w Szampanii stracił prawą rękę. Kalectwo nie przeszkodziło Mu w kolejnych wojażach po świecie, podczas których pracował jako żongler w cyrku, traktorzysta, kierowca, konwojent na statkach, biznesmen i filmowiec. W 1920 r. przestał pisać poezję i zajął się twórczością prozatorską na pograniczu powieści i reportażu. Po wybuchu II wojny światowej służył we Francji w Brytyjskich Służbach Ekspedycyjnych. Od 1950. r. mieszkał na stałe w Paryżu. Dwukrotnie żonaty, zmarł w 1961 r. Wiersze wybrał, z francuskiego przełożył i opracował Ryszard Mierzejewski, ss. 130