Zestaw 4 pozycji.
Wszystkie pozycje w stanie idealnym, bez widocznych śladów używania,
Poz.1 okładka twarda, poz 2-4 okładki miękkie ze skrzydełkami

1. Szkice piórkiem
   Dzienniki Andrzeja Bobkowskiego to książka powszechnie uznawana za jedną z najważniejszych i najlepszych pozycji literatury polskiej XX wieku. Przez wiele lat nie mogły się w Polsce ukazać z powodu komunistycznej cenzury. Pierwsze wydanie książki ukazało się w paryskim Instytucie Literackim. "Tak w Polsce się nie pisze" - te słowa Romana Zimanda (wydanie opatrzone zostało posłowiem tego wybitnego, nieżyjącego już niestety krytyka) do dziś nie straciły nic ze swej aktualności. Tak w Polsce mało kto ma odwagę myśleć – możemy dodać od siebie.
   

2. Z dziennika podróży
   Na tom składają się fragmenty dziennika pisanego we Francji w latach czterdziestych przed wyjazdem Bobkowskiego z Europy, w trakcie podróży przez Atlantyk oraz w Gwatemali w latach pięćdziesiątych. Tom zamykają poruszające notatki z 1958 roku, pisane w obliczu postępującej choroby nowotworowej. Był pod wielkim wrażeniem upadku i rozkładu Europy, nienawidził jej zmurszałych ideologii, widział tu przyszłość w bardzo czarnych barwach i chciał rozpocząć nowe życie w Ameryce Południowej. Miał pasję życia, z którego czerpał wielkimi garściami. Swoją śmiertelną, długotrwałą chorobę - raka - traktował z pogodnym stoicyzmem, oczekując śmierci z otwartymi oczami. Był to jego najważniejszy egzamin, pokazujący klasę człowieka. Jerzy Giedroyc
   
   

3. Listy 1951-1961
   U nas z Polska na ustach wchodzi się nawet do wychodka, chodzi się na dziwki, pożycza pieniądze i nie oddaje się pieniędzy, kradnie, pije wódkę i przyjmuje z jednej strony sowieckie, a z drugiej strony amerykańskie napiwki. Ale jesteśmy wolna Polska, proszę Pani...
   Fragment listu Andrzeja Bobkowskiego.
   
   Zostają przyjaciółmi, zanim się spotkają. Aniela Mieczysławska doskonale rozumie styl i temperament epistolarny Bobkowskiego, choć sama jest osoba dyskretna i powściągliwa. W swych listach raczej daje znać o sobie, niż wypowiada siebie, bo list jest dla niej przede wszystkim sposobem podtrzymywania przyjaźni, rozmowa z kimś bliskim. Natomiast Bobkowski jest epistolografem radykalnym, dąży do wykorzystania maksimum możliwości, jakie daje list. Czyni dyskurs osobistym, niemal intymnym, bo nawiązać z kimś kontakt to zbliżać się do niego, obdarzać go zaufaniem, mówić mu o sobie coraz więcej, prawie wszystko, na co pozwala język. Pisanie to dla Bobkowskiego przede wszystkim samopoznanie i dzielenie się własnym obrazem świata z innymi, przekraczanie samotności, znak wspólnoty żyjących.
   Ze wstępu Andrzeja Stanistawa Kowalczyka
   

4. Tobie zapisuję Europę. Listy do Jarosława Iwaszkiewicza 1947-1958
   Dwadzieścia jeden listów Andrzeja Bobkowskiego stanowi arcyciekawą opowieść o przygodzie spotkania wkrótce po wojnie w Paryżu dwóch wybitnych polskich pisarzy, starszego i młodszego, uznanego i początkującego, krajowego i emigracyjnego. Wyjeżdżając do Gwatemali Bobkowski wybrał wolność, a wracającemu do Polski Iwaszkiewiczowi zapisał w testamencie Europę.