Chleb rzucony umarłym" Bogdana Wojdowskiego to wyjątkowa powieść osadzona w realiach warszawskiego getta podczas II wojny światowej. Opublikowana w 1971 roku, jest jednym z najbardziej poruszających polskich utworów literackich podejmujących temat Holocaustu.

Fabuła

Powieść przedstawia życie w warszawskim getcie widziane oczami młodego chłopca, Dawida. Jego perspektywa, pełna strachu, bólu i tragicznych doświadczeń, pozwala czytelnikowi spojrzeć na wydarzenia w sposób intymny i przejmujący. Wojdowski opowiada o codziennym życiu w getcie: głodzie, brutalności okupanta, poniżeniu i ciągłym zagrożeniu śmiercią. Tytułowe "chleb rzucony umarłym" odnosi się do aktów desperacji i walki o przetrwanie, w której chleb jest symbolem życia, ale także przypomnieniem wszechobecnej śmierci.