Pamiętam, że kiedy studiowałem biologię na UJ-ocie wyjechaliśmy do lasu i robiliśmy badania fitosocjologiczne. Tzn. rzucaliśmy drewniane kółka na oślep i potem zapisywaliśmy jakie rośliny są w obrębie kółka. Tak samo i książka ta jest takim zdjęciem socjologicznym na żywym organizmie ludzkim. Wszystko co jest umieszczone w tej powieści dotyka mnie i mnie dotyczy. Ja jestem takim centrum kółka rzucanego na odmęty ludzkich spraw i łowiącym wszystko co interesujące i nowe.

A że jest to ciekawe, to wynika właśnie z tego, że jest to opis "z drugiej strony" - tzn. od wewnątrz, czego mógłby osiągnąć nawet najlepszy badacz, który przychodzi do pracy na kilka godzin, a potem idzie do domu, pije kawkę ogląda telewizor. Ja nie miałem pójść do domu, bo ta instytucja, którą opisałem jest właśnie moim domem.

Poznajcie państwo zogniskowany destylat prawdy o tej magicznej instytucji jaką jest DPS - dom dla tych wykluczonych i nieporadnych życiowo, o których społeczeństwo wolałoby zapomnieć, albo nie przyjmować do świadomości dopóty, dopóki nie dotknie ich jakieś nieszczęście jak np. urodziny dziecka z porażeniem mózgowym. Albo, gdy muszą oddać otępiałą matkę, czy ojca do domu spokojnej starości.

Ogólnie pojęcie o takich instytucjach nie jest wielkie. A tu właśnie odkrywam to co jest zakryte. Obraz jaki się wyłania z mojego opisu sugeruje, że DPS nie zawsze jest końcem życia, a jedynie końcem gehenny ludzi, którzy są włączeni w tryb tej państwowej instytucji. Za murem żyją ludzie - żywi i szczególnie ciekawi, i bardzo interesujący ze względu na ich szczególne przeżycia wyniesione z psychuszki.

W celu ich obserwacji nie musimy czytać "Wstępu do psychoanalizy" Freuda, a jedynie otworzyć tę książkę i zagłębić się w meandrach pokręconego świata.

Zapraszam wszystkich do zapoznania się z lekturą moich wspomnień okraszonych wyjątkami z moich internetowych starć na forum Onetu, lub też korespondencją ze Świadkiem Jehowy, czy też raportem znad morza.

Mirosław Konieczny - autor.

Drugie wydanie z większa czcionką (12pkt.)
744s