Jest to zbiór wyjątków z różnych dzieł traktujących najogólniej mówiąc o magii i czarach, zebranych w spójną całość przez Juliana Tuwima. Podzielona na dwie zasadnicze części: "Czary i czarty polskie", w których Tuwim "ilustrował dzieje czarownic i zabobonu w Polsce" oraz "Wypisy czarnoksięskie", będące "próbą antologii polskiej literatury magicznej". Jest to drugie wydanie tej książki, która pierwotnie wyszła drukiem w 1924 r.