Wizyta na Wyspach Diabelskich - ongiś miejscu straszliwych galer, wyprawa w dżunglę peruwiańską, spływ rzekami Tambo i Ucayali - oto niektóre etapy egzotycznej podróży znanego reportera.

<p class="MsoNormal"> „Jeszcze jedna godzina żeglugi. Rzeka stała się jakby węższa, na brzegach pojawiło się trochę drzew, pewno pośledniejszego, nie nadającego się na sprzedaż gatunku. Ruch zrobił się za to większy. Miniona burza musiała ożywić w jakiś sposób życie wielkiej rzeki. – Puca bufeo, puca bufeo! – rozwrzeszczał się malec z dziobu naszej łodzi. Kilkanaście metrów od burty przewalało się płynnym ruchem kilka grzbietów z płetwami. Nie mogło być omyłki – delfiny! Dokładnie zaś – delfiny słodkowodne, czyli i czyli inie. Stadko liczyło kilkanaście sztuk i dotrzymywało nam jakiś czas towarzystwa. Wyraźnie widać było różowy odcień skóry tych zwierząt. Musiały to być sztuki starsze, gdyż osobniki niedojrzałe mają zwykle ciemną barwę skóry.
W pewnej chwili usłyszałem całą serię pisków. Wydawały je niewątpliwie towarzyszące nam delfiny. Byłem szczęśliwy. Wielka rzeka przemówiła! Cieszyłem się też irracjonalnie, że zagadały delfiny, najsympatyczniejsze i obdarzone największym poczuciem humoru ssaki, jakie zna człowiek. Wtajemniczeni opowiadają, że inia, różowy delfin z dorzecza Amazonki, umie pomóc człowiekowi. Nad Rio Tapajos, na przykład, za pomocą ościeni i lampek karbidowych polują z łodzi na ryby przy udziale delfina. Delfin pomocnik spędza ryby na płytkie miejsca i pilnuje, aby nie uciekły na głęboką wodę. Tubylcy szanują inie także dlatego, że tam, gdzie pojawi się delfin słodkowodny – usuwają się groźne dla człowieka piranie”.

KUP – PRZECZYTAJ BO NAPRAWDĘ WARTO

ZOBACZ TAKŻE POZOSTAŁE MOJE AUKCJE