Szanowni Współużytkownicy oraz Urocze Współużytkowniczki oferuję zestaw bitsów pozwalający na sklejenie figurki Dwarf Commandera (a właściwie to wojowniczki, bo Dwarf to jest płci żeńskiej) (A), jest to doświadczona przywódczyni i wyśmienity strateg. Figurka produkcji Fireforge Games.

Wydaje mi się iż zdjęcie dobrze oddaje stan oraz specyfikę sprzedawanego zestawu, dlatego też nie będę się rozpisywał. Figurka nadaje się do różnorakich celów: dla kolekcjonerów, do gier bitewnych, dioram, figurka może być przeznaczona dla dzieci powyżej 12 roku życia (wiecie, są plastikowe cycki, czyli jest to zabawka dla starszych chłopców).

Figurka używana... jako, że dotykałem jej swoimi pulchnymi paluchami. Kobiety Dwarfów nie są urodziwe, ale mają cycki to i wiadomo, że człek nie może się powstrzymać.

Emancypacja Dwarfich kobiet z klanów zamieszkujących Szare Góry z przypisywanych tradycyjnie niewiastom ról społecznych zaczęła się po bitwie o Jurową Przełęcz. Kiedy to armia Mandoga Szorstkobrodego władcy klanu Eundil została zaskoczona na popasie przez połączone siły górskich orków, bagiennych goblinów oraz jaskiniowych trolli, którym to przewodził niesławny Thrugg Pocięta Gęba, najsławniejszy z orkowych władców. Stało się to z powodu zadufania Mandoga, którego pycha ściągnęła tej nocy zagładę na tych którym przewodził. Wojownicy klanu Eundil starli się w dzień z częścią wielkiej hordy, siły te składały się niemal z 2000 zielonoskórych. Choć zielonoskórzy walczyli zaciekle to przecież nie mogli pokonać zorganizowanych, świetnie uzbrojonych i doskonale wyszkolonych Dwarfów. Wkrótce przełęcz pokryła się ciałami zielonoskórych, ci zaś jako istoty plugawe stracili ducha walki i tratowali się nawzajem aby umknąć spod włóczni i toporów nieustraszonych wojów klanu Eundil. Po bitwie naliczono niemal 1300 łbów przeciwników (Dwarfy mają w zwyczaju obcinać łby zabitych zielonoskórych i układać je w wielkie stosy. Czynią tak ku przestrodze dla tych plugawych istot.). Mandog Szorstkobrody ogłosił zwycięstwo, wysłał gońców do Khazad-Eundil z dobrą nowiną. Choć wiedział, że zielonoskórych w okolicach przełęczy jest znacznie więcej to w swej pysze był przekonany, że wszyscy oni pierzchną dowiedziawszy się o klęsce zadanej ich pobratymcom. Pomimo próśb przezornego Goldaga nie wysłał zwiadowców, nie kazał wznieść warownego obozu i nie wyznaczył nocnych straży. Kazał natomiast rozpalić wielkie ogniska, wytoczyć antały przedniego piwa, otworzyć skrzynie fajkowego ziela oraz zarżnąć i upiec wszystkie prosiaki które były w taborze. Tak wojownicy klanu Eundil świętowali zwycięstwo, które Mandogowi Szorstkobrodemu miało przynieść sławę a klanowi przymnożyć powagi. Jest teraz wśród Dwarfów powiedzenie "Głupi jak Mandog", oj zyskał nieśmiertelną sławę ten nieszczęsny władca. Stało się tak, że Thrugg Pocięta Gęba nie zląkł się klęski, jeno ku starciu się sposobił. Wszystkich którzy siali panikę i ku ucieczce namawiali kazał zgładzić. Górskich orków, jaskiniowych trolli i bagiennych goblinów mową wspaniałą (jak na górskiego orka oczywiście) pokrzepił, zapał wlał w ich serca na nowo, rządzę krwi rozbudził. Zwiadowców wysłał i na miejsce bitwy śpieszył. Czuł, że jego to nadejdzie godzina, gdyż wywróżono mu przy narodzinach, że będzie spożywał mięso króla i pić będzie z jego czaszki. Ci zaś donieśli mu, że Mandog świętuje, a jego ludzie albo upojeni alkoholem zalegli lub też zjarani schizy odstawiają, a są też i tacy, co się tak obżarli, że leżą jedynie i pierdzą głośno a nieprzyzwoicie. Nawet ranni co leżeli w namiotach alkoholu sobie nie szczędzili. Ruszyli tedy wszyscy zielonoskórzy kupą i rzucili się na bezbronnych i nieprzygotowanych wojowników z klanu Eundil. Straszna była to noc dla jednych, radosna dla drugich. Dwarfów jak świniaki zarzynano, a następnie pieczono i pożywano ze smakiem. Zielonoskórzy popijali przy tym resztki przedniego piwa i przepalali od czasu do czasu ziele. Zdarzało się, że i żywcem niektórych pieczono dla zabawy lub w haniebny sposób z nieszczęśnikami się zabawiano. Niewielu Dwarfów miało na tyle przytomny umysł aby mogli chwycić za broń. Klan Eundil stracił tej nocy większość wojowników. W Khazad-Eundil pozostali bowiem starcy, kobiety i dzieci, nie licząc kilku strażników i młodzików których Mandog nie wziął na wyprawę. Rozochoceni tym zwycięstwem zielonoskórzy postanowili zaatakować Khazad-Eundil aby zagarnąć bogactwa tej twierdzy oraz pożreć wszystkich członków klanu Eundil. Wielka była zgroza gdy mieszkańcy dowiedzieli się o straszliwym losie swych bliskich. Kobiety podniosły lament widząc głowy swych ojców, mężów, synów lub braci przyniesione pod bramy twierdzy przez plugawych zielonoskórych. Thrugg Pocięta Gęba dumnie paradował przed bramami trzymając głowę Mandoga Szorstkobrodego władcy sławetnego klanu Eundil, pana na bogatym Khazad-Eundil, przy czym od czasu do czasu potrząsał nią radośnie szczerząc przy tym pożółkłe kły. Następnie zielonoskórzy wykrzykując co zrobią z kobietami i dziećmi przystąpili do natarcia. Jednak te parszywe groźby pełne nieopisanych bezeceństw i okrucieństw, które zapewne miały ostatecznie złamać ducha nielicznych obrońców wywołały odwrotny skutek. Pozostawione w twierdzy kobiety chwyciły za dostępną broń i ekwipunek (a trzeba przyznać, że w Khazad-Eundil był tego dostatek) i ruszyły na mury by stanąć do walki. Gutri córka Goldaga swoimi słowami i czynami przekuła ich desperację w zwycięstwo. Trzy dni i trzy noce zielonoskórzy szturmowali Khazad-Eundil, ale niewiele zdziałali. Podobno zostawili pod murami ponad tysiąc trupów. Prawdą jest bowiem, że pierwotnie nie myśleli o zajęciu samej twierdzy i nie mieli czym tego dokonać. Twierdza zaś przemyślnie była zbudowana i wiele śmiercionośnych machin na wypadek oblężenia było przysposobionych. Sam Thrugg Pocięta Gęba gdy został ranny porzucił myśl o zajęciu twierdzy i powrócił do swej rodzinnej osady, gdzie żył jeszcze przez 16 lat i codziennie pił toast z czaszki Mandoga Szorstkobrodego. Cieszył się on sławą i estymą pośród swego ludu uchodząc za jednego z wybitniejszych strategów jaki narodził się spośród górskich orków. Natomiast życie kobiet z Khazad-Eundil odmieniło się diametralnie. Bowiem nie ostało się pośród członków klanu Eundil nazbyt wielu mężów w sile wieku. Przeto kobiety zaczęły przejmować ich role, stały się wojowniczkami, kowalami, polowały na zwierzynę, piły mocne piwo i paliły fajkowe ziele. Nawet po tym gdy wyrosły już nowe pokolenia to kobiety nie porzuciły tych ról społecznych, których nauczyły się wykonywać za mężczyzn. Natomiast styl życia kobiet z klanu Eundil z biegiem czasu przeniósł się również i na inne klany Dwarfów zamieszkujących Szare Góry.

Wojowniczki Dwarfów wywodzące się z różnych Górskich Klanów słyną z zamiłowania do świecidełek oraz mocnych napitków. Mówi się, że Dwarfia baba jest tak samo twarda jak skały wśród których wzrastała. Nie wszyscy się z tym zgadzają, górscy orkowie twierdzą na przykład, że Dwarfią głowę łatwo rozłupać mocnym uderzeniem pałki, a skały tak łatwo rozłupać się nie da. Pewne jest jednak to, że kobiety Dwarfów mają tęgie dupska, którymi potrafią nawet łupinę orzecha skruszyć jak na nim usiądą. Mają też mocne ręce i stalowy uścisk, przeto i wałek w ich dłoniach straszniejszy jest niźli u kobiet ludzkich czy elfich. Mówi się też, że Dwarfom nie straszny jest silny wiatr i przenikliwy mróz często przecież spotykany w górach. To prawda, bo Dwarfie baby to potrafią na siebie nawet 6 czy 7 spódnic założyć aby im ciepło było. Mówi się też, że kobiety Dwarfów są pyskate i kłótliwe, a często jak im się coś nie podoba to i do rękoczynów ochotnie przechodzą. Przez to wielu Dwarfów ma brody tęgo wytargane i w nieładzie.

Powyższy okaz to ciężkozbrojna wojowniczka zwana też po polskiemu Krasnoludką lub Skrzacicą. Doskonale włada bronią sieczną i obuchową przy czym osłania się wtedy mocną dębową tarczą wzmacnianą stalowymi obręczami i cudnie zdobioną, a odziana jest w najlepszej jakości zbroję wykonaną przez wybitnych długobrodych płatnerzy. A pod spodem ma kaftan pikowany, a jeszcze pod kaftanem ma koronkową bieliznę i ten tego... a nie w sumie to po co wiedzieć co ma pod zbroją. Ta wojowniczka to ciężki orzech do zgryzienia dla wrogów, na oddziałach ciężkiej piechoty wielu przeciwników Górskich Klanów połamało swoje zęby. Nie wierzycie to zapytajcie górskich orków albo jaskiniowych trolli. Bo bagiennych goblinów to nie ma nawet co pytać...

Zachęcam Szanownych Współużytkowników oraz Urocze Współużytkowniczki do zakupu, jak również Pozdrawiam.