W pierwszym roku zalecam trzymanie sadzonki w domu,piwnicy w chłodnym pomieszczeniu rzadziej podlewać w okresie zimowym.

Do każdej rośliny jest załączony paszport potwierdzający stan zdrowia rośliny.

Sadzonka wychodowana w Polskich górach, a dokładnie w Karkonoszach,gdzie była poddawana podgórskim warunkom, które dodatkowo ją wzmacniały.

Granatowiec Właściwy (Punica Granatum)

Wielkość Sadzonki : 20-30cm

Dorasta do 3-5m

Mrozoodporność: do -15C (z okryciem więcej)

Większe okazy są w stanie przeżyć o wiele więcej spadków temperatury. Jednak aby z pewnością mogły przeżyć powyżej -20 stopni celsjusza należy dobrze okrywać je na zimę ( koniec października - początek listopada). Proponuję w tym celu:

• chochoły z siana,słomy

• suche liście związać sznurkiem

• Agrowloknina (pod nią duże ilości liści słomy)

• Sadzić w miejscach wolnych od wiatru

• Musi być przepuszczalne podłoże

Ziemia: Rośnie wszędzie (od skał po piasek)

Owoce: Jadalne

Owocuje po 3 latach (gdy się go przycina,tak aby szedł na boki z łatwością w ciągu 3 lat powinien dać pierwsze plony)

Na Bliskim Wschodzie granaty uprawiane były od kilku tysięcy lat. Najstarsze wzmianki o nich znajdują się zapisane pismem klinowym na glinianych tabliczkach znalezionych w Mezopotamii i datowanych na połowę trzeciego tysiąclecia p.n.e. Później uprawa rozprzestrzeniona została przez Fenicjan[8]. W ruinach Jerycha odkryto drewniane naczynie, któremu nadano kształt owocu granatowca, oraz resztki jego owoców. W Gezer i jaskiniach nad Morzem Martwym odkryto zasuszone owoce pochodzące z okresu 1650 lat p.n.e. W Starożytnym Egipcie granat naturalnie nie występuje, ale został sprowadzony i był uprawiany już około 1550 r. p.n.e. Znany był Żydom, podczas podróży z Egiptu do Kanaanu narzekali oni bowiem, że na pustyni nie ma „drzew figowych ani winorośli, ani drzewa granatowego, a nawet nie ma wody do picia". Później uprawa granatowca rozprzestrzeniła się na trasie jedwabnego szlaku. Stał się bardzo popularny w Korei i Japonii, gdzie zaczęto go uprawiać jako bonsai. Wyhodowano tam wiele jego nowych kultywarów to

Granat Mollar de Elche należy do najwspanialszych odmian granatu, jest najbardziej poszukiwany i ceniony w Hiszpanii, kraju, z którego pochodzi.

Wielkość sadzonki: 20-30cm

Sukces Punica granatum Mollar de Elche wynika z jej wczesnej dojrzałości, bardzo dużych owoców (400 gr), intensywnej słodyczy i rzadkich, małych, delikatnych i jadalnych nasion.

Jest samopłodna, ale jej plon wzrasta wraz z zapyleniem krzyżowym z innym granatem. Zewnętrzne kolory owoców są kaprysem natury, oscylując między kremowożółtym a intensywnie czerwonym, w zależności od lokalizacji.

Pojedynczy ciemnopomarańczowy kwiat Punica granatum Mollar de Elche pojawia się od czerwca do lipca, a od września do października można zbierać jego soczyste owoce o zrównoważonym smaku między kwasowością a słodyczą.

Można je spożywać w postaci soku lub dżemu, a nawet świeże z orzechami i serem, na sposób hiszpański.

To silne i szybko rosnące drzewo granatu nie jest wymagające co do rodzaju gleby, ale doceni kamienistą, głęboką i dobrze odwodnioną glebę. Jest odporne na zimno, do -15 ° C. Umiarkowanie podlewane, Pomegranate Mollar de Elche osiągnie 3 m wysokości i rozłoży się na 2 m szerokości.

Przycinanie drzewa granatu jest proste, zimą wystarczy przyciąć gałęzie i zostawić tylko kilka dużych gałęzi ciesielskich, ponieważ to one będą owocować (należy to robić co 3 lata), owoce pojawiają się na starych gałęziach w wieku 2-3 lat. Granat zaczyna owocować w wieku około 5 lat.

Konieczne jest zabezpieczenie młodych roślin na zimę.