Oferuję słynny meteoryt żelazny z Argentyny Campo Del Cielo w bardzo okazyjnej cenie. Do każdego zamówienia dodaję w gratisie autentyczny skamieniały ząb rekina.

Cena dotyczy jednego meteorytu (1 szt.). Okazy są zbliżone do siebie pod względem rozmiaru i wagi (przedział 1-2 grama).

Każdy meteoryt jest eksponowany w wysokiej jakości pudełku z pleksi wyłożonego aksamitną pianką.

Okaz jest autentyczny, co potwierdzam ręcznie wypisanym certyfikatem zabezpieczonym hologramem. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Meteorytowego oraz Międzynarodowych Stowarzyszeń Kolekcjonerów Meteorytów: GMA (Global Meteorite Association - member number: G0080) i I.M.C.A. (International Meteorite Collectors Association - member number: IMCA #9040).

Campo del Cielo to meteoryt żelazny, którego fragmenty są znajdowane w Argentynie do dnia obecnego. Część z nich ma masę wielu ton. Obiekt, którego są fragmentami, był małą planetoidą z grupy Apolla, która weszła w atmosferę ziemską i rozpadła się na części około 2000 lat p.n.e.

Upadek meteorytów na Campo del Cielo miał miejsce w czasach, gdy tereny Chaco były zamieszkane przez ludzi i zachował się w pamięci Indian. Gdy na ziemie te przybyli konkwistadorzy, mieszkańcy Chaco opowiedzieli im o żelazie, które spadło z nieba i zaprowadzili na miejsce, gdzie spoczywał około czternastotonowy meteoryt, nazwany przez Hiszpanów Mesón de Fierro („Stół z żelaza”). Był on miejscem pielgrzymek Indian, wyznających kult solarny i wierzących, że meteoryt ten jest fragmentem Słońca. Legenda głosiła, że gdy w określonym dniu roku padną na niego pierwsze promienie Słońca, przemienia się on w świetliste drzewo, rozbrzmiewające dźwiękami podobnymi do setek dzwonów. Najprawdopodobniej jest to opisem upadku bolidu i pozostawionych na niebie, rozgałęziających się śladów jego części, przetworzonym przez wyobrażenia miejscowych ludzi.

Hiszpanie uznali, że jest to fragment żyły żelaza rodzimego, jednak próba eksploatacji została podjęta dopiero podczas jednej z kolejnych wypraw, w 1783 roku. Hiszpanie pod wodzą Rubina de Celis podkopali meteoryt, przechylili go i zdetonowali ładunek prochu, nie znajdując żyły. De Celis uznał, że żelazo musi pochodzić z erupcji wulkanicznej i pozostawił meteoryt na Chaco; próbki żelaza wysłał do analiz do Europy. Obecnie miejsce, gdzie znajduje się Mesón de Fierro, nie jest znane.

W 1933 roku po raz pierwszy powiązano zagłębienia terenu, zawierające mniejsze fragmenty materii meteorytowej, z upadkiem meteorytów.

Na miejscu spadku znajduje się co najmniej dwadzieścia małych kraterów, znajdują się one w eliptycznym obszarze o wymiarach 18,5 × 3 km. Utworzył je deszcz meteorytów, spowodowany rozpadem w atmosferze ciała macierzystego, lecącego pod niskim kątem do powierzchni ziemi (ok. 9°). Kratery mają niewielkie rozmiary, największy z nich ma średnicę ok. 60 m.

Cztery największe kratery są położone w pobliżu centrum obszaru. Znaleziono tam wielotonowe fragmenty meteorytów. Kratery te zostały utworzone w lessach przez falę uderzeniową związaną z upadkiem, podczas gdy sam meteoryt w momencie zetknięcia z ziemią zdążył już zwolnić do prędkości poddźwiękowej i wbił się w nią.

W kraterach odnaleziony został węgiel powstały ze spalonej materii organicznej, najprawdopodobniej wskutek pożarów wywołanych impaktem. Pozwoliło to oszacować czas upadku metodą datowania radiowęglowego; najprawdopodobniej miał on miejsce 3945 ± 85 lat temu.

Więcej o kraterach i meteorycie może przeczytać tutaj (ang):
https://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php

Na życzenie wystawiam faktury (VAT 23% wliczony w cenę).