W V w.p.n.e. grecki rzeźbiarz Poliklet napisał traktat

zatytułowany Kanon, w którym przedstawił idealne proporcje ciała ludzkiego. Stwierdził w nim między innymi, że wysokość całej postaci winna być siedem i pół razy większa niż wysokość głowy. Poliklet zastosował odkryte przez siebie reguły podczas tworzenia posągu, znanego jako Doryforos, czyli Niosący włócznię. Dzieło Polikleta miało ogromny wpływ na rozwój sztuki greckiej. Później inny grecki rzeźbiarz, Lizyp, ustalił nowy kanon, według którego głowa stanowiła

jedną ósmą część całego wzrostu.

W dobie Renesansu zasadami kanonu klasycznego kierowali się tacy wielcy artyści jak Dürer, Leonardo da Vinci, Rafael, Michał Anioł. Wszyscy oni zwracali szczególną uwagę nie tylko na wymiary ciała ludzkiego, ale również na właściwe proporcje w budowie głowy oraz rysach twarzy.

Owe proporcje oraz kanon ustalony dla głowy wprowadzą nas w tajniki sztuki rysowania ludzkiej głowy oraz portretowania.