Malował głównie krajobrazy, zwłaszcza zimowe. Jego obrazy znajdują się w polskich, ukraińskich i rosyjskich kolekcjach malarstwa.

Wiktor Korecki studiował w Szkole Rysunkowej Nikołaja Muraszki w Kijowie. Po studiach wrócił do Kamieńca Podolskiego, skąd w roku 1921 wyjechał do Warszawy. Tu miał pracownię na rogu ulic Tamki i Cichej. Niestety zgromadzone tam obrazy spłonęły w czasie powstania 1944 roku. Po powstaniu artysta przebywał w obozie w Pruszkowie skąd trafił do obozu pracy w Lipsku. Do kraju powrócił w roku 1946 i zamieszkał w Komorowie pod Warszawą, a później w Milanówku. Tematem jego obrazów były głównie nastrojowe pejzaże i krajobrazy Mazowsza przedstawiane w różnych porach roku. Na jego twórczość wpłynęło malarstwo pejzażowe Józefa Chełmońskiego i Józefa Rapackiego, a także szczególnie widoczne doświadczenie pejzażu zimowego w ujęciu Juliana Fałata. Wiktor Korecki jest bowiem przykładem artysty kompilującego swój styl z najlepszej tradycji malarskiej, która sumą swoich doświadczeń wpływała na ukształtowanie wyobrażeń o polskim krajobrazie i jego rodzajowości, obudowanej dynamiczną kolorystyką, budowaną na zasadzie kontrastów i subtelności przenikających się barw pośrednich.