Wspomnienia z młodych lat sieroty tuż przed wybuchem I WŚ. Podobnie wspomnienia z samej wojny gdzie autor był w gruncie rzeczy tzw "dzieckiem pułkowym". Opisy z rewolucji są o tyle dobre, że pokazują iż nie wszyscy kochali nowe porządki (zwłaszcza opisy kozaków rozpędzających tłumy są klimatyczne). W wojnie z bolszewikami mimo, że powołany autor się nie nawojował.
Jasne - był komunistą. Miał zatem inną perspektywę, inny ogląd sprawy.
Potem zaś mamy II WŚ i formowanie się armii Berlinga. Autor jeździ też wszędzie gdzie się da - do sanitarek, do sztabu, do wysuniętego punktu obserwacyjnego artylerii, do szturmującej piechoty, no wszędzie, z wszystkimi pogada, autor jeździł konno po polu bitwy. Jest tu element prawdy - tzn oficer polityczny w boju był średnio potrzebny więc mógł sobie jeździć w zasadzie gdzie chciał ale i element legendy - nie ma szans by autor podjechał sobie konno do piechoty przygotowującej się do szturmu na linię okopów Niemców. Podjechanie w tych warunkach na koniu, to samobójstwo i legenda post factum by dodać sobie odwagi i znaczenia na polu bitwy oficera "oświatowego".
Od strony bardziej technicznej, książka jest nieźle wydana - Jest trochę zdjęć - głównie powojennych i twarze uczestników, dwie mega ogólne mapy.

Zainteresowanych proszę o kontakt na czacie.