Legion of the Damned

(oryginalny duński tytuł: Legion Fordømtes)

to pierwsza z serii czternastu powieści o II wojnie światowej autorstwa urodzonego w Danii pisarza Svena Hassela. Książka obejmuje chronologiczny okres kilku lat, począwszy od aresztowania bohatera i jego pobytu w niemieckich obozach koncentracyjnych, a skończywszy na byciu przez niego oficerem i dowódcą kompanii na froncie rosyjskim. Wszystkie późniejsze opowieści wojenne Svena Hassela, z chronologicznego punktu widzenia, uzupełniają szczegóły pominięte w tej książce.

Wydana w 1953 roku książka przedstawia życie niemieckiego żołnierza na froncie wschodnim podczas II wojny światowej. Książka rozpoczyna się w momencie, gdy autor zostaje osądzony i skazany jako dezerter, w wyniku czego trafia do obozu koncentracyjnego. Spędza kilka miesięcy w obozach, szczególnie w Gross Rosen i Lenggries, gdzie bierze udział w rozbrajaniu bomb, a także jest świadkiem wielu okrucieństw popełnianych przez strażników SS, zanim nagle zostaje "ułaskawiony" i wysłany do karnej jednostki bojowej. Tam autor spotyka towarzyszy Starego Człowieka lub Staruszka (prawdziwe nazwisko Willy Beier), dowcipnisia Josepha Portę, masywnego Plutona (prawdziwe nazwisko Gustav Eicken), ich wysoce znęcającego się dowódcę Meiera, na którym później się mszczą, oraz studenta Hugo Stege.

Legion of the Damned zdobył uznanie krytyków w Europie i Stanach Zjednoczonych i został przetłumaczony na 15 języków. [1] Został również wybrany na potrzeby filmu. Książka jest często wymieniana jako jedna z najlepszych powieści Hassela.

Sven Hassel, także Sven Hazel, Villy Arbing (właśc. Sven Pedersen 19 kwietnia 1917 w duńskim Nyhuse, zm. 21 września 2012 w Barcelonie) – pisarz duński, żołnierz armii niemieckiej w czasie II wojny światowej, autor powieści wojennych.

Życiorys

Urodzony jako Børge Willy Redsted Arbing. W młodości zmienił nazwisko na rodowe matki, które brzmiało Hassel. W wieku 14 lat wstąpił do floty handlowej. Do czasu powołania do służby wojskowej (1936) pływał na statkach. W 1937 r. nie mogąc znaleźć pracy przeniósł się do Niemiec, gdzie wstąpił do wojska, powołując się na narodowość matki. Przyjął obywatelstwo i został wcielony do jednostki składającej się z naturalizowanych Niemców. Służbę rozpoczął w koszarach we Wrocławiu, ostatecznie przeniesiony do jednostki wojsk pancernych stacjonującej w Eisenach. W czasie napaści na Polskę służył w dywizji pancernej jako kierowca czołgu. W rok później zdezerterował wskutek wyczerpania psychicznego. W rezultacie, został po schwytaniu przeniesiony do jednostki karnej Wehrmachtu (Sonderabteilung), złożonej z kryminalistów i dysydentów.

Walczył na wszystkich frontach z wyjątkiem Afryki Północnej. Ranny ośmiokrotnie, odznaczony Krzyżem Żelaznym pierwszej (Eisernes Kreuz I. Klasse) i drugiej klasy (Eisernes Kreuz II. Klasse), otrzymał też kilka odznaczeń fińskich oraz włoskich. Wojnę zakończył w randze porucznika, wzięty do niewoli w Berlinie w 1945 r. przez żołnierzy radzieckich. Kilka następnych lat spędził w obozach jenieckich radzieckich, amerykańskich oraz duńskich. W czasie uwięzienia zaczął pisać książki. Uwolniony w 1949 r. miał zamiar wstąpienia do Legii Cudzoziemskiej, od czego odwiódł go związek z Dorthe Jensen poślubioną w 1951 r. Pracował w fabryce samochodów. Pod wpływem żony dokończył pierwszą powieść opartą na własnych przeżyciach, wydając ją w 1953 r. pod tytułem De fordømtes legion (Legion potępieńców).

W 1957 r. wskutek ataku choroby, której nabawił się podczas wojny, został sparaliżowany na niemal 2 lata. Po powrocie do zdrowia ponownie zaczął pisać. W 1964 przeniósł się do Barcelony, gdzie zmarł w 2012.

Stworzył niepowtarzalną serię powieści wojennych o losach niemieckiej kompanii karnej w czasie II wojny światowej, której miał być żołnierzem. Pierwsza książka Legion potępieńców była zapisem przeżyć autora. Następne książki w coraz większym stopniu stanowią fikcję literacką, jednakże z elementami autobiograficznymi. Jego książki składają się z kilku lub kilkunastu opowiadań związanych ze sobą miejscem wydarzeń i bohaterami. Bohaterami opowiadań są: Sven (autor, narrator wszystkich powieści), Joseph Porta (humorystyczny gawędziarz, pochodzący z Berlina), Wolfgang Creutzfeld – Mały (olbrzym z nadanym ironicznie przezwiskiem, hamburczyk), Willie Beier – Stary (doświadczony starszy sierżant), Alfred Kalb – Legionista (były żołnierz Legii Cudzoziemskiej), Julius Heide (doświadczony żołnierz, zatwardziały nazista), Peter Blom – Barcelona (weteran wojny domowej w Hiszpanii), Pluto (stabsgerfreiter Gustaw Eincke) i inni. Ich losy autor przedstawił na różnych frontach II wojny światowej koncentrując się na brutalności i bezsensowności wojny oraz roli pojedynczego żołnierza w wojnie. Książki cechują się również sporą dawką humoru (gdyż, jak twierdzi autor, tylko humor i alkohol dawał zapomnienie od brutalności wojny).

Wojna w książkach Hassela jest brutalna. Nie obowiązują w niej konwencje genewskie, a ludzi bezwzględnie zabija się po to, aby samemu przetrwać.

Twórczość

Napisał 14 książek przetłumaczonych na 18 języków i wydanych w łącznym nakładzie co najmniej 54 milionów egzemplarzy. Na podstawie książki Koła terroru w 1987 r. nakręcono film pod tytułem The Misfit Brigade (emitowany pod polskim tytułem Karna kompania).

Legion potępieńców (De fordømtes legion), 1953

Koła terroru (Døden på larvefødder), 1958

Towarzysze broni (Frontkammeraten), 1960

Batalion marszowy (Marchbataillon), 1962

Gestapo (Gestapo), 1963

Monte Cassino (Monte Cassino), 1965

Zlikwidować Paryż (Likvider Paris), 1967

Generał SS (SS-generalen), 1969

Królestwo piekieł (Powstanie Warszawskie) (Kommando Reichsführer Himmler), 1971

Widziałem, jak umierają (Jeg så dem dø), 1976

Krwawa droga do śmierci (Glemt af Gud), 1977

Sąd wojenny (Krigsret), 1978

Więzienie NKWD (GPU-fængslet), 1981

Komisarz (Kommissæren), 1985

książka w języku duńskim 319 stron

A0296