To było bardzo dawno temu, autor tej opowieści o lataniu, miłości i śmierci miał lat trzydzieści, gdy zaproszono go do jednostki polskiego lotnictwa morskiego. Dwa żywioły - woda i powietrze jako temat - mogłoż być coś bardziej pociągającego? Wojsko chciało mieć literaturę o sobie, pozwoliło wchodzić głęboko w każdy problem, od strony teorii i praktyki. Przestudiowałem tedy pilnie to, co znać musiał absolwent oficerskiej szkoły lotniczej, notatki - bardzo szczegółowe - zawierały wszystko: od podsłuchanych dialogów po tajniki meteorologii i konstrukcji maszyn naddźwiękowych. Żyłem między pilotami wiele tygodni, potem znajomość trwałą lata całe, odnawiana raz po raz przy licznych spotkaniach. Latałem z nimi, jadłem z nimi, bawiłem się z nimi, smuciłem z nimi, kiedy wypadek wyrywał któregoś z grona żyjących. Książka, która z tego doświadczenia powstała - notuje życie na gorąco, niczego nie zmyśla, niektóre charaktery scala, wydarzenia porządkuje, układa w pewien ciąg fabularny, ale jest to rzecz znacznie bliższa gatunkowi "opowieści prawdziwej" niż powieści, która zmyśla by być prawdziwą. Być może i nowi młodzi piloci wojskowi, zasiadający za sterami maszyn parokrotnie szybszych od tych, jakimi latali wtedy moi bohaterowie - różnią się od tamtych, dziś wyższych oficerów lub oficerów w stanie spoczynku; ponieważ jednak człowiek ulega zmianom wolniej niż sprzęt, ufam, że książka i dziś znajdzie przyjaciół.

Objętość: 190 stron

Możliwość umówienia się na terenie Pabianic w celu finalizacji transakcji.