Marco Polo Opisanie Świata z Przedmową Umberto Eco, stan bardzo dobry.

Ale gdy tylko spojrzy i zobaczy … od razu zaczyna rozumować jak korespondent specjalny, czyli ktoś, kto nie tylko dostarcza nowych wiadomości, lecz także potwierdza lub podważa klisze fałszywego egotyzmu. Albowiem jednorożce, jakie widzi, są w rzeczywistości nosorożcami, cokolwiek odmiennymi od owych wdzięcznych, białych jelonków ze spiralnym rogiem figurujących w herbie Wielkiej Brytanii. Polo nie ma litości: jednorożce „sierść mają podobną do bawolej, a nogi jak słonie”, róg ich jest czarny i wielki, język kolczasty, głowa jak u odyńca i zdecydowane „szkaradny jest widok tego zwierzęcia” [str. XIII]. Tak w bardzo dowcipnym i zwięzłym wstępie o autorze „Opisania Świata” pisze Umberto Eco. Istotnie, miejscami Marco Polo pozbawia swoich współczesnych złudzeń dotyczących mitycznych stworzeń, których istnienia ani subtelności w XIII wieku nie podawano w wątpliwość. Książka jest ciekawa z przynajmniej dwu względów: jako źródło wiedzy o historii Azji w XIII wieku (oraz historii kultury europejskiej dojrzałego średniowiecza), a także jako rzetelny reportaż z podróży.