Pakiet trzech książek Marii Rodziewiczówny na sprzedaż.

Książka “Jerychonka” autorstwa Marii Rodziewiczówny opowiada o młodej malarki Magdzie Domontównie, która po studiach w Paryżu i we Włoszech wraca do Krakowa12. Spotyka tam Filipa, również malarza, niegdyś bliskiego przyjaciela, dziś opętanego uczuciem do pięknej baronowej1. Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy, że jest jedynie igraszką w rękach arystokratki1. W książce ukazany jest barwny świat krakowskich środowisk artystycznych12. Wszystko zmierza nieuchronnie do dramatu1.

Maria Rodziewiczówna była polską pisarką, członkinią Warszawskiego Towarzystwa Teozoficznego i Warszawskiego Stowarzyszenia Ziemianek3. Jej twórczość charakteryzuje się głębokim zrozumieniem ludzkiej natury i spostrzegawczością wobec otaczającej rzeczywistości3.

Pamiętaj, że to jest tylko ogólny opis książki. Aby uzyskać pełne zrozumienie treści, najlepiej przeczytać książkę samodzielnie.

“Straszny dziadunio” to powieść autorstwa Marii Rodziewiczówny, opublikowana w 1887 roku1. Akcja powieści rozgrywa się głównie w Petersburgu pod koniec XIX wieku1.

Tytułowy “Straszny dziadunio”, Polikarp Białopiotrowicz, to majętny mężczyzna, który stroni od ludzi21. Ma dwóch wnuków: prawego i szlachetnego Hieronima oraz Wojciecha – obiboka i amatora lekkiego życia21. Niepewny charakteru swoich spadkobierców, dziadek poddaje ich najrozmaitszym próbom23. Bezwzględne eksperymenty niemal doprowadzają do śmierci Hieronima21.

Powieść jest pełna dramatu i ukazuje skomplikowane relacje rodzinne, a także konsekwencje dążenia do władzy i bogactwa21. Jest to jedna z pierwszych powieści autorki, która zdobyła nagrodę w konkursie tygodnika “Świt” w 1887 roku14.

“Lato leśnych ludzi” to powieść autorstwa Marii Rodziewiczówny, wydana w 1920 roku1. Głównymi bohaterami są trzej przyjaciele - Rosomak, Pantera i Żuraw - którzy spędzają lato w leśnej głuszy na Polesiu12. Swój czas poświęcają pomocy zwierzętom, pracy na roli i podziwianiu piękna krajobrazu12. Doświadczonym „leśnym ludziom” towarzyszy młody „praktykant”1.

Opis bytowania w głuchej puszczy jest pretekstem do ukazania piękna i siły natury, a także jej ozdrowieńczego wpływu na człowieka, jak również ucieczki od miejskiej cywilizacji technicznej1. Pojawiające się problemy mają charakter umowny, podlegają zbiegom okoliczności, nie są „na serio”1.

Powieść jest uważana za najwybitniejszą powieść Marii Rodziewiczówny i należy do kanonu polskiej literatury dziecięcej i młodzieżowej3.