Międzynarodowy Atlas Chmur

Atlas skrócony

Państwowy Instytut Hydrologiczno-Meteorologiczny. Instrukcje i podręczniki. Seria A. Nr 42.

Światowa Organizacja Meteorologiczna 1956

Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1959. Wydanie pierwsze. Nakład 2 tys. egz. s. VIII, 71, fot.72, [3]. Oprawa twarda pł. Format 21 x 27 cm.

Klasyfikacja chmur - taka, jaką znamy obecnie jest dość młoda bo pochodzi z początku XIX wieku. Do tego czasu uważano, ze chmury są zjawiskiem niepowtarzalnym, szybko zmiennym w czasie i niemożliwe jest wyróżnienie wspólnych cech umożliwiających ich skategoryzowanie.
Autorem podstaw współcześnie stosowanej klasyfikacji chmur jest Luke Howard (1772-1864) z zawodu farmaceuta, a z zamiłowania meteorolog, W wydanej w 1803 roku książce „The Modyfications of Clouds” przedstawił propozycję klasyfikacji chmur (wzorowanej na klasyfikacji Linneusza) wraz z propozycjami łacińskich nazw odnoszących się do ich cech zewnętrznych: cirrus, cumulus, stratus, nimbus. Propozycja została zaakceptowana przez środowisko naukowe. W ciągu następnych lat klasyfikację weryfikowano i doskonalono. Zgłoszono również kilka zmian w proponowanej klasyfikacji.
Propozycja Howarda została zaakceptowana na Międzynarodowej Konferencji Meteorologicznej w Monachium w roku 1891, a w roku 1896, który był ogłoszony Międzynarodowym Rokiem Chmur, Międzynarodowy Kongres Meteorologiczny formalnie przyjął do stosowania międzynarodową klasyfikację chmur. W tym samym roku (1896) ukazuje się pierwsze wydanie Międzynarodowego Atlasu Chmur.
W roku 1921 została powołana Międzynarodowa Komisja ds Badania Chmur, która przygotowała kolejne wydanie Międzynarodowego Atlasu Chmur i Wyglądów Nieba. W roku 1930 ukazało się jego wydanie tymczasowe, a w roku 1932 miała miejsce edycja wersji ostatecznej. Kolejne wydanie Atlasu ukazało się w roku 1939.
Atlas chmur był wydawany również w czasie wojny. W roku 1941 Air Ministry Meteorological Office (UK) wydaje „Cloud forms accordind to the international classification”, a w 1944 roku Atlas chmur jest wydawany w Niemczech.
Kolejne, „pokojowe” wydanie Atlasu miało miejsce w roku 1956 i odbyło się już pod auspicjami Światowej Organizacji Meteorologicznej.

Stan fizyczny taki jak na zdjęciach. Egzemplarz kompletny. Blok zwarty. Okładka przybrudzona i nieco otarta na krawędziach. Tylna okładka pęknięta. Krawędzie bloku i kart przybrudzone. Ślady zamoczenia. Na stronie tytułowej skasowana pieczątka biblioteczna. Na kilku kartach pieczątka „Starszy Oficer s/s „Brygada Makowskiego”” i numer inwentarzowy (34).PIHM