Niemcy po 1945 r., odznaka członkowska NRD NDPD Narodowo-Demokratyczna Partia Niemiec. Utworzony w 1948 r., według niektórych niepotwierdzonych wersji, z inicjatywy I.V. Stalina w celu włączenia do systemu politycznego NRD byłych członków NSDAP i pracowników Wehrmachtu, formalnie nieskażonych zbrodniami wojennymi. SVAG pozwolił nowej partii posługiwać się hasłem: „Przeciw marksizmowi – za demokracją!” Pierwszym sekretarzem generalnym NPD został były członek KPD Lothar Boltz, jego zastępcą, a późniejszym następcą został Heinrich Homann (Heinrich Homann), były członek NSDAP i oficer Wehrmachtu, przebywający w niewoli sowieckiej i członek Krajowego Komitetu Wolne Niemcy powstały w ZSRR. W październiku 1948 roku NPD liczyła zaledwie dwa tysiące członków[1]. W rządzie Otto Grotewohla przedstawiciel NPD otrzymał stanowisko Ministra Odbudowy.

W szczytowym okresie popularności NPD na początku lat pięćdziesiątych liczyła ponad 200 tysięcy członków. W wyborach do Izby Ludowej NRD działała w ramach Frontu Narodowego NRD i podobnie jak inne formalnie niezależne partie wspierała rząd we wszystkich kwestiach.

Samodzielnie wzięła udział w wyborach w 1990 r. (jedynych wolnych wyborach do Izby Ludowej) i poniosła fiasko, uzyskując 44 292 głosów (0,38%), czyli mniej niż wówczas nominalnie liczyła członków. Po zjednoczeniu Niemiec stała się częścią FDP.