Rozmiar: 23,5 mm – męski

Jesion pochodzi z rozbiórki starego młyna, elementu zjeżdżalni na worki z mąką.

Wymiary:
Szerokość: 12 mm
Szerokość ścianki: 2 mm

Jestem rzeźbiarzem amatorem, samoukiem. Zazwyczaj po różnych pracach i projektach pozostawały małe odpady drewna, zbierałem je, a od niedawna wykorzystuję je do wydobycia z nich pierścieni. Wszystkie pierścienie wykonywane są główne ręcznie, w początkowej fazie wspomagam się mini szlifierką firmy Dremel.
Pierścień po kąpieli w oleju tungowym oraz (na krótko) w lnianym, polerowany ręcznie papierem (gradacja wykończeniowa 5000). Wszystkie materiały są naturalne, pierścienie nie są lakierowane ani zabezpieczane środkami chemicznymi. Noszenie nie będzie powodować alergii lub zmian skórnych. Materiały to drewno jesionu, olej tungowy i olej lniany.
Pierścienie są numerowane, ten posiada nr 14.
Pierścień należy raz w tygodniu przepolerować papierem (gradacja 5000) dołączonym do pierścienia. Pierścień nie ulegnie zniszczeniu po styku z wodą jeśli jego powierzchnia jest wypolerowana i nieuszkodzona.

Jesion to popularne w Europie drewno liściaste. Charakteryzuje się dość sporym zróżnicowaniem kolorystycznym: od jasnożółtych do jasnobrązowych odcieni. Kolory te potrafią komponować się nawet w obrębie jednego elementu. Drewno jesionowe jest typem drewna pierścieniowo-naczyniowego. Posiada bardzo wyraźny rysunek słojów i nieregularne pręgowania.
Jesion jest bardzo twardym drewnem, a swoją trwałością zdaje się nie ustępować dębinie.
Jesion pojawił się na Ziemi około 10 mln lat temu i jest jednym z najstarszych gatunków drzew. Roślina, która zwykle dożywa blisko 300 lat, osiąga średnio 30 – 35 metrów wysokości i ma do półtora metra średnicy. Aktualnie najstarszy i największy polski jesion rośnie na Kaszubach w miejscowości Motarzyno. Jego wiek szacowany jest na ok. 410 lat.
Jesion wyniosły jest uważany za najwyższe rodzime drzewo liściaste w Europie. Rosnący na terenie Białowieskiego Parku Narodowego osobnik mierzący ponad 40m jest najwyższym notowanym obecnie (2011) drzewem liściastym w Polsce.
Kora młodych drzew charakteryzuje się odcieniami od popielatych do srebrzystoszarych, jest gładka, z wiekiem staje się brunatnoszara do czarniawej i niezbyt głęboko, podłużnie bruzdowana. Gęste bruzdy tworzą na pniu i starych konarach charakterystyczny dla jesionów, siatkowaty wzór.
Pień drzew rosnących szczególnie w zwarciu leśnym jest dobrze wyrośnięty, długi, prosty. Pierwsza gałąź korony może zaczynać się na wysokości ponad 20 m.
Drewno jesionowe posiada wąską biel, zabarwienie od jasno- lub ciemnożółtego do jasnobrązowego.
Jesion jest drewnem sprężystym, świeżo ścięte drewno pod wpływem parzenia łatwo się wygina, dobrze się poleruje.
Drewno jesionu jest również trwałe (37 – 43 MPa w skali twardości Brinella).
Jesion jest sklasyfikowany w III grupie twardości drewna według Brinella obok dębu, buku czy mahoniu. Można jednak stwierdzić, iż jesion ciemny jest twardszy i bardziej wytrzymały niż dąb.
Dawniej wierzono, że jesionowi ludzie stworzeni przez Zeusa – syna Kronosa, jako pierwsi używali jesionowych dzid. W późniejszych czasach zaś żadna strzała nie była tak celna i śmiercionośna, jak właśnie jesionowa.