Pieky obraz olejny na tekturze

telfon 885334813 lub 665246725
Mino Argento (urodzony 5 stycznia 1927) to włoski malarz, przedstawiający głównie motywy abstrakcyjne na płótnie i papierze.

Życie i praca
Mino Argento urodził się w Rzymie we Włoszech. Zaczynał jako architekt, a po raz pierwszy wystawiał obrazy na wystawie w Galerii Astrolobio w Rzymie w 1968 roku, prezentowanej przez Marcello Venturoli .

Aż do przybycia w 1969 roku do Nowego Jorku Argento był malarzem figuratywnym. Opuścił Włochy z powodu niechęci do dalszego malowania w sposób przenośny, czego jego zdaniem oczekiwano w Europie. Wydawało mu się, że Ameryka oferuje inne możliwości.

Po przeprowadzce do Nowego Jorku Argento zaprezentował jedną ze swoich pierwszych wystaw indywidualnych w Livingston-Learmonth Gallery w 1974 roku. Argento był artystą otwierającym galerię. Od 1974 r . był także reprezentowany w Londynie przez Nigela Greenwooda. Do 1977 r. reprezentowała go Betty Parsons . W latach siedemdziesiątych jego prace były prezentowane obok innych znanych artystów, takich jak Frank Stella , Richard Pousette-Dart , Ronald Davis , Ruth Vollmer , Jack Youngerman , Marino Marini , Giorgio de Chirico i Shusaku Arakawa . Później, w 1983 roku, jego prace stały się częścią jednej z ostatnich wystaw w Galerii Betty Parsons po jej śmierci w 1982 roku.

Styl artystyczny
W latach 60. Argento tworzył kolaże olejne i płótno. Później, w latach 70. i 80., zaczął nakładać akrylowy gesso na przygotowane płótno, czasem tak cienko pędzlowane, że wydawało się, że ledwo pokrywa szarawą powierzchnię płótna. Zajmował się niejednoznacznymi subtelnościami wzajemnego oddziaływania przestrzeni dodatniej i ujemnej. Argento lubił kontrastować twardość i suchość narysowanych ołówkiem linii zmysłowymi warstwami olejku. Nakładał biały gesso, czasami dodając farbę olejną, aż można było go niemal pomylić z kolażem . Zmieniał grubość rysowanych linii, tworząc niezwykłą wrażliwość na ciężar różnorodnych form. Argento skrupulatnie budował swoje delikatne powierzchnie, tak delikatne, że każdy gest był krytyczny, warstwami przezroczystego gesso, starannie równoważąc wartości tonalne medium z intensywnością linii ołówka. Wykorzystując olej, akryl i czasami grafit w połączeniu z gesso, te wyraziste obrazy nie opowiadają o „byciu białym”, ale zasadniczo skupiają się na braku koloru. Jego doświadczenie architektoniczne przenika jego obrazy poprzez poczucie geometrii.
Wystawy
Solo
1965, Galeria Condotti, Rzym, Włochy. („ Umanità e Construttivismo di Mino Argento ” Giuseppe Fabbri, Bussola, (luty 1965))
1966, Galeria Realschule, Vaduz
1968, Galleria Astrolabio, Rzym, Crane & Korchin Gallery, Manhasset, Nowy Jork . (Prezentacja „Mino Argento” autorstwa Marcello Venturola.
1974, 28 października, Meet The Artist, Livingston-Learmonth Gallery, Nowy Jork [14]
1977, Galeria Betty Parsons, Nowy Jork
1979, Galeria Betty Parsons, Nowy Jork
1987, JP Natkin Gallery, Nowy Jork
1988, kwiecień Galeria Sgro-Riddle, Los Angeles
Grupa
1965, 1966 Galeria Burckardt, Rzym
1966, Galeria Porfirius, Rzym
1968, Guglielmi Galleria, San Benedetto del Tronto , Włochy
1967, 1968, 1969, 1970 Galeria Astrolabio, Rzym
1975, 1976 Livingstone-Patricia Learmonth Gallery, Nowy Jork
1975, wystawa zbiorowa, OK Harris Gallery Mino Argento i Ron Jackson (m.in.). [15]
1977, 20 – 31 grudnia, wystawa zbiorowa, Galeria Betty Parsons . Mino Argento, Calvert Coggeshall , Minoru Kawabata , Richard Tuttle , Ruth Vollmer , Robert Yasuda, Helène Aylon i Cleve Gray (między innymi). [16]
1978, 12 – 30 grudnia, wystawa zbiorowa, Galeria Betty Parsons. Ruth Vollmer , Mino Argento, Cleve Gray, Calvert Coggeshall , Richard Tuttle . (między innymi) [17]
1978, 2–10 września, wystawa zbiorowa 14, „7 Artistes Americains, 7 Artistes Europes” Galerie Dorée Michel Gueranger i Maire de Deauville Anne d'Ornano . Casino de Deauville Hall i Galerie Dorée, Deauville, Francja. Jean Allemand, Shusaku Arakawa , Mino Argento, [18] Juhana Blomstedt, Ronald Davis , Maxime Defert , Michel Gueranger , Patrick Irlandia była alter ego Briana O'Doherty'ego , Nicholasa Krushenicka , Barry'ego Le Va , Finna Mickelborga, Philippe'a Morissona, Georgesa Noela, Franka Stelli . [19]
1979–80, 18 grudnia – 12 stycznia, wystawa zbiorowa, Galeria Betty Parsons. Mino Argento, Fanny Brennan, Richard Francisco, Richard Tuttle , Ruth Vollmer i Toko Shinoda (między innymi). [20]
1979, Nardin Gallery, Nowy Jork. (Zbiorowa wystawa współczesnej sztuki włoskiej). Lawrence Calcagno , Giò Pomodoro , Marcello Boccacci, Giorgio de Chirico , Marino Marini (rzeźbiarz) , Mino Argento, Giorgio Morandi , Gustavo Foppiani. W 50 rzeźbach i malarstwie przedstawiono dwudziestu ośmiu artystów) [21]
1980, (wystawa zbiorowa) „Arte Americana Contemporanea”. Civici Musei e Gallerie di Storia e Arte . Udine , Włochy
1980, Sneed Gallery, Rockford, Illinois
1980, 9–12 grudnia (wystawa zbiorowa). Galeria Betty Parsons w Nowym Jorku. Mino Argento, Mark Lancaster (artysta) , Cleve Gray, Richard Tuttle . Minoru Kawabata . (pośród innych). [22]
1981, 2–20 czerwca, Betty Parsons Gallery, Nowy Jork. Lee Hall, Calvert Coggeshall i Mino Argento. (między innymi) [23]
1982 Galeria Ericson w Nowym Jorku
1983, 25 maja – 18 czerwca, „MALARSTWO” (wystawa zbiorowa). Galeria Betty Parsons w Nowym Jorku. Mino Argento, Jack Youngerman , David Budd , Calvert Coggeshall , Cleve Gray, Lee Hall , Minoru Kawabata , Richard Pousette-Dart , Leon Polk Smith , Hedda Sterne , Ed Zutrau i Sari Dienes (między innymi). [17]
1983, lipiec, „Grupa 2”. Galeria Betty Parsons. Mino Argento, Kenzo Okada , Richard Francisco, Richard Tuttle , Fanny Brennan (między innymi). [24]
Lista prac

wymiary obrazu szerokosc 40cm wysokosc 30cm
wymiary z rama szerokosc 51cm wysokosc 61cm glebokosc 5cm