Autorzy thrillerów wyławiają z rzeczywistości to, co najbardziej przerażające, opowiadają historie pełne przemocy i zbrodni, pokazują najgorszą stronę ludzkiej natury. Ich twórczość powinna powodować dreszcz na plecach odbiorców, trzymać w napięciu aż do ostatniego zdania. Tara Isabella Burton bez wątpienia potrafi wywołać taki efekt. Jej debiutancka powieść „Obsesja” jest jednak nie tylko znakomitym thrillerem, lecz także ciekawym spojrzeniem na problemy współczesnego świata.

Dwudziestodziewięcioletnia Louise przyjechała do Nowego Jorku, by zostać pisarką, jednak brakuje jej czasu na realizację swoich marzeń. Chociaż staje na głowie, by jakoś związać koniec z końcem – pracuje jako baristka, prowadzi stronę sklepu internetowego oraz udziela korepetycji – stale cierpi na niedobór gotówki. Nie ma przyjaciół ani partnera. Podczas każdej z rzadkich rozmów telefonicznych z rodzicami słyszy o tym miłym chłopaku z jej rodzinnego miasta, który wciąż o nią pyta, a w niewinnie brzmiących słowach czai się sugestia, że powinna dać mu szansę, bo na zdobycie lepszej partii raczej nie może liczyć.

Kiedy Louise poznaje Lavinię – piękną, bogatą i powszechnie uwielbianą bywalczynię najmodniejszych nowojorskich klubów, jej życie diametralnie się zmienia. Lavinia wprowadza ją do swojego szalonego, kolorowego świata, w którym liczy się wyłącznie miłe spędzanie czasu. Kobiety szybko zostają najlepszymi przyjaciółkami, jednak Louise doskonale wie, że pewnego dnia sielanka się skończy, a ona będzie musiała wrócić tam, skąd przyszła. Postanawia temu zapobiec – za wszelką cenę.

„Obsesja” to thriller o wyjątkowo mrocznym, przytłaczającym klimacie, a niektóre jego fragmenty mogą wręcz wywoływać zgorszenie. Nowy Jork opisany przez Burton nie ma nic wspólnego z pięknym, pogodnym miastem znanym z filmów Woody'ego Allena. To potwór, który żywi się ludzkimi marzeniami, kusi potencjalne ofiary obietnicą niesamowitych możliwości, a kiedy dostanie już kogoś w swoje szpony, ze złośliwą satysfakcją pozbawia go złudzeń. Nocą pokazuje się od najbrzydszej strony, miewa pomysły dziwne i odrażające, uśmiecha się do tych, którzy nie mają moralnych ograniczeń.

„Obsesja” dostarcza nie tylko silnych emocji, lecz także materiału do refleksji, bo to świetnie skonstruowana, bardzo wiarygodna pod względem psychologicznym opowieść o sztucznych uśmiechach i ubarwionych życiorysach, o świadomym i konsekwentnym budowaniu fałszywego, ale atrakcyjnego wizerunku. O lęku przed byciem kimś zwyczajnym. O tym, że dla niektórych ludzi najważniejsze są pozory.