Pytacie mnie o czym szumią polskie knieje? Szumią one o dawnych, dawnych dziejach, o wielkiej I wspaniałej Polsce czasów Jagiellonów a przede wszystkim o królu Zygmuncie III Wazie I o dzielnych Polakach, którzy wspólnie z Litwinami na Ziemi Wileńskiej żyli od wieków, a później w Rzeczypospolitej obojga narodów, walczyli za nią I ginęli dla niej, gdy zagrażało jej niebezpieczeństwo ze strony agresywnych sąsiadów. Niemalże przez ponad 1000 lat tworzyliśmy historię tej ziemi, naszej wspólnej ukochanej Ziemi Wileńskiej. Nie przeszkadzały nam żyjące razem z nami inne mniejszości plemienne I etniczne jak Rusini, Litwini, Rosjanie, Niemcy, czy Tatarzy, pomimo, że Polacy na Ziemi Wileńskiej zawsze stanowili większość narodową. Dlatego należy pamiętać, że ojczyzna to ziemia I groby naszych ojców I dziadów. Dopóki trwa pamięć o grobach, dopóty również trwa siła związku z ojczyzną. Przedstawiona przeze mnie powyżej książka jest dwuczęściową powieścią.
Część pierwsza stanowi opowiadanie oparte na autograficznych wydarzeniach. Natomiast II część stanowi opis walk Okręgu wileńsko – nowogrodzkiego Armii Krajowej podczas II wojny światowej z okupantami ziemi wileńskiej i nowogrodzkiej.