PĄMIĄTKA ŚWIĘCEŃ KAPŁAŃSKICH I MSZY ŚW. PRYMICYJNEJ w kościele Św. Aleksandra 4 maja 1941r /wojna/ Odprawiał ks. Zygmunt Zieliński.
Format 9x5 cm, stan bdb

Według Historii Franków autorstwa św. Grzegorza z Tours, był jednym z siedmiu wysłanych przez papieża Fabiana do Galii legatów, których zadaniem miała być organizacja lokalnego Kościoła. Przybycie z misją nastąpiło prawdopodobnie w 250 roku i z tą datą łączy się jego sakrę pierwszego biskupa obecnego Paryża. W pracy pomagali mu kapłan Rustyk i diakon Eleuteriusz. Podczas prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Waleriana[1] zostali poddani torturom, a następnie ścięci na wzgórzu Montmartre w Paryżu (stąd francuska nazwa Montmartre pochodząca od łac. Mons Martyrium i oznaczająca górę męczenników). Pochowany został poza miastem, gdzie król Dagobert później ufundował opactwo i gdzie wzniesiono kościół pod jego wezwaniem (współcześnie Bazylika Saint-Denis).

Według legendy św. Dionizy po ścięciu powstał podnosząc obciętą głowę i przeszedł przez zgromadzony tłum gapiów. Następnie miał przebyć kilka kilometrów otoczony śpiewającym

chórem aniołów, dopiero gdy napotkał pobożną kobietę Katullę, przekazał jej swą głowę i padł martwy. Kobieta zabrała głowę męczennika, by ukryć ją w swym domu. Zdarzenie miało potwierdzić wielu świadków. Świętego Dionizego pochowano na placu Vicus Catulliacus