Autor: Jasienica, Paweł

Wydawnictwo: Znak

Miejsce i rok: Kraków 1990

Wydanie: 2

Oprawa: miękka bez obwoluty

Ilość stron: 144 + 4 strony ze zdjęciami

Format: 126 x 194 mm

ISBN: 8370060706

Stan: db++

Dodatkowe informacje:

Pisany na kilka miesięcy przed śmiercią, po raz pierwszy publikowany w pełnym brzmieniu w oficjalnym obiegu, niewielki objętościowo pamiętnik obejmuje okres od dzieciństwa autora w rosyjskim miasteczku Maksaticha aż do II wojny światowej. W uzupełnieniu "fragment życiorysu" - lakoniczna relacja o powojennych reperkusjach partyzanckiej działalności autora. Archiwalne zdjęcia ze zbiorów rodzinnych.

Paweł Jasienica [właśc. Leon Lech Beynar] (1909–70), pisarz hist., publicysty; uczestnika kampanii wrześniowej 1939; podczas okupacji niem. w Wilnie (oficer AK, red. konspiracyjnego pisma „POBUDKA”); w okresie stalinowskim represjonowany i więziony; po wydarzeniach marcowych 1968 objęty zakazem publikacji.

Od redakcji - Skończywszy 10 listopada 1969 roku lat sześćdziesiąt - Paweł Jasienica postanowił spisać wspomnienia. Był wrogiem prowadzenia systematycznych dzienników, zwolennikiem krótkich notatek. Najcenniejsze z nich, robione w czasie okupacji, i późniejsze, z okresu wojny domowej, zniszczył w czasach stalinowskich. Przystępując po latach do pracy miał duże wątpliwości, czy pamięć nie okaże się zawodna.

5 stycznia 1970 roku zabrał się do regularnego spisywania wspomnień. Ostatnie zdanie napisał w końcu maja tegoż roku, 1 czerwca zabrano go do szpitala, skąd powrócił po kilku tygodniach do domu, gdzie zmarł 19 sierpnia.

Nie dokończony rękopis przechowała żona.

Po szesnastu latach fragmenty pamiętnika, okrojone przez cenzurę, zostały opublikowane w „Przeglądzie Katolickim”. W latach 1987-88 również niekompletny Pamiętnik ukazał się w tzw. „drugim obiegu” (poza zasięgiem cenzury), w jednym z wydawnictw „Solidarności”. Pełny tekst, drukowany obecnie w wydawnictwie Znak, jest zgodny z rękopisem.

Do „Pamiętnika” dołączono „Fragment życiorysu”, napisany przez Pawła Jasienicę w kwietniu 1968 roku. Była to I wówczas jedynie możliwa forma odpowiedzi na insynuacje i oszczerstwa rozpowszechniane przez UB. W pewnym sensie stanowi uzupełnienie przerwanego śmiercią „Pamiętnika”.

- Polecam!