Autor starał się ponadto przedstawić okoliczności towarzyszące rozwojowi polskiej myśli morskiej, obecnej w latach odzyskiwania niepodległości w świadomości wąskiego kręgu osób, docierającej później do coraz szerszych środowisk społecznych poprzez wdrażany na wielu płaszczyznach społecznej aktywności program wychowania morskiego. Istotna stała się odpowiedź na pytanie: w jakim stopniu polskie czynniki decyzyjne wykorzystały możliwości określone przez polską rację stanu? Czy istniała i realizowana była spójna myśl morska obejmująca wszystkie dziedziny funkcjonowania państwa?
W rozważaniach związanych z przedstawioną tematyką autor przyjął następujące założenie: globalna polityka II Rzeczypospolitej, niezależnie od obszaru, na jakim była prowadzona, kontekstów wewnętrznego i zewnętrznego, zmierzała do zachowania europejskiego status quo, co miało bezpośrednie przełożenie na utrzymanie bezpieczeństwa państwa i trwałości jego granic. Terytorium Bałtyku i regionu bałtyckiego, splot krzyżujących się tam interesów państwa polskiego były podstawowymi czynnikami warunkującymi powodzenie polskiej polityki zagranicznej w kontekstach środkowoeuropejskim i szerszym

(Ze Wstępu)