Wielki syn Ziemi Wileńskiej marszałek Józef Piłsudski w latach międzywojennych powiedział: „Pogodzenie się z historią, z realiami politycznymi, z nowym kształtem terytorialnym było wyrazem uznania, iż głównym przedmiotem troski są kwestie związane z istnieniem, rozwojem i gwarancjami niepodległości państwa polskiego. Kresy w ich rozumieniu historycznym stały się obszarem mitycznym, o którym warto i trzeba pamiętać, ale do których powrotu już nie ma”.
W czasie, kiedy wypowiadał te słowa, marszałek Piłsudski miał niewątpliwie na myśli Kresy Wschodnie I Rzeczypospolitej utracone na skutek rozbiorów Polski w XVIII wieku. Jednak sytuacja polityczna Polski jaka została wytworzona po II wojnie światowej na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej uaktualniły jego wypowiedź z lat międzywojennych, którą zacytowałem wyżej. Fakty te absolutnie nie usprawiedliwiają wrogiego stosunku Litwinów do wileńskich Polaków, którzy nadal tam zamieszkują, bo oni tam są u siebie. W książce swej pragnę przypomnieć braciom Litwinom, kto podczas II wojny światowej walczył i ginął w walce z okupantami za Ziemię Nowogrodzką i Wileńską, a kto się zhańbił współpracą z wrogami naszej wspólnej ojczyzny i współpracował z nimi w zagładzie Żydów i litewskich Polaków w podwileńskich Ponarach oraz w wielu innych miejscach kaźni na ziemi litewskiej.