ZEGAR WISZĄCY METRON OKOŁO 1970 ROK - ZEGAR KOLEKCJNERSKI Z ORYGINALNYM MECHANIZMEM TYP Z107.

Przedmiotem oferty jest stary zegar wykonany z ceramiki Włocławek (sygnatura na ceramice). Prezentowany model posiada napęd balansowy napędzany baterią 15V.

Mechanizm sprawny na dokładnym chodzie. Bateria w zestawie.

Zegar typu chodzik (nie bije). Uwagę przykuwa przepiękna florystyczna kolorystyka tarczy z wyraźnymi arabskimi indeksami. Delikatne miejscami przetarcie złoceń. Ceramika kompletna (z upływem lat pojawiły się na niej maleńkie pajączki, jednakże nie są one na pierwszy rzut oka widoczne).

Mechanizm oryginalny ze wszystkimi oznaczeniami, zakładając jednak wiek zegara i sposób konstrukcji nie jestem w stanie przewidzieć jak długo jeszcze mechanizm będzie sprawnie pracował.

Wymiary: średnica 19,5 cm ; głębokość 4 cm

MOŻLIWA DOSTAWA LUB WYSYŁKA. W PRZYPADKU DODATKOWYCH PYTAŃ PROSZĘ O KONTAKT TEL. 661 886 000

W przypadku szczegółowych pytań proszę o kontakt.
HISTORIA ZEGARÓW METRON

Firma założona w 1920 z inicjatywy inż. Wacława Lieberta, pierwotnie pod nazwą Fabryka Gazomierzy i Aparatów "GAZOMIERZ". 22 października 1920 stosowne ministerstwa zatwierdziły statut spółki. Według statutu, spółkę utworzono "w celu budowy i reperacji gazomierzy, przyrządów pokrewnych a także wszelkiego rodzaju maszyn, narzędzi i aparatów". Jej pierwszym dyrektorem został Wacław Liebert.

W 1927 rozpoczęto w zakładzie produkcję wodomierzy. Wybudowano 2 hale produkcyjne oraz odlewnię metali kolorowych. Fabryka wydawała od 1933 własne czasopismo, "Pomiar"; do wybuchu II wojny światowej ukazało się 8 numerów.

W okresie okupacji hitlerowskiej zarząd fabryką sprawowali przedstawiciele wrocławskiej firmy Meinecke. Poza dotychczasową produkcją, prowadzoną do momentu wyczerpania zapasów, podjęto też produkcję zbrojeniową, m.in. wytwarzano zapalniki do min morskich. W Metronie działał wówczas polski ruch oporu, do którego struktur należeli polscy pracownicy. Okupant dokonał w fabryce znacznych zniszczeń, likwidując stację prób urządzeń pomiarowych oraz wywożąc maszyny i urządzenia przed opuszczeniem zakładu podczas ucieczki przed zbliżającym się frontem.

Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej fabrykę objęto przymusowym zarządem państwowym. Do czasu wyposażenia zakładu w nowe urządzenia do kontroli jakości urządzeń pomiarowych, produkowano w nim m.in.: kłódki, zawory, odważniki, pompy próżniowe itp. Produkcję wodomierzy wznowiono w 1948.

W 1951 odgórną decyzją władz państwowych przeniesiono produkcję gazomierzy do Fabryk i Gazomierzy w Bydgoszczy, w Metronie natomiast podjęto produkcję zegarów. Wodomierze Metronu, nadal tam produkowane, eksportowano w latach 1948-1970 do kilkudziesięciu krajów Europy, Azji czy Ameryki Południowej.

W latach 70. XX wieku decyzją ministra Metron (wówczas "Predom-Metron") został zmuszony do podjęcia produkcji urządzeń biurowych – zszywaczy, dziurkaczy itp. Nie leżało to w dotychczasowym profilu firmy i jej władze dążyły do wycofania tego asortymentu z produkcji.

W 1984 fabryka zmieniła nazwę na "Fabryka Wodomierzy i Zegarów Metron"

i wprowadziła do oferty nowocześniejsze typy wodomierzy i zegarów.

Lata 1991 – 1997 to okres dostosowywania firmy do wymogów gospodarki wolnorynkowej. Wymieniono park maszynowy, a w 1993 oddano do użytku nowoczesną stację prób urządzeń pomiarowych. Rozszerzono ofertę o nowe typy produktów, jak: programatory (od 1994), ciepłomierze (od 1996), system zdalnego odczytu wodomierzy (od 1997). Zmieniono także strukturę przedsiębiorstwa, wykorzystując outsourcing. Powstały spółki-córki o węższych specjalizacjach: Metron-Tools, Metron-Term, Metron-Clocks.

13 lipca 1998 roku Metron uzyskał certyfikat jakości ISO 9001.

1 stycznia 2001 fabryka została sprywatyzowana; przekazano ją do odpłatnego korzystania spółce pracowniczej "Metron – Investment Sp. z o.o".

Wkrótce po prywatyzacji fabryki (w lipcu 2001) Minister Finansów podniósł o prawie 300% tzw. opłaty legalizacyjne, które spółka płaci od każdej sztuki wyprodukowanego wodomierza co spowodowało gwałtowne narastanie jej problemów finansowych.

W późniejszym okresie sytuacja spółki ulegała stopniowemu pogorszeniu; jej zadłużenie wzrosło do 40 mln zł (głównym wierzycielem był Skarb Państwa, któremu spółka winna była 22 mln zł). Firma podejmowała próby naprawcze, w tym pozyskania inwestora zewnętrznego, a po ich niepowodzeniu w sierpniu 2007 złożyła wniosek o upadłość.