Czesław Miłosz, Jarosław Iwaszkiewicz PORTRET PODWÓJNY
Fundacja Zeszytów Literackich 2011

Książka jest bardzo delikatnie używana, strony bez są ingerencji (wpisów, podkreśleń itp.). Trzon jest zwarty i solidny. Polecam!!!

Na książkę składają się listy, zapiski intymne, szkice i wypowiedzi Czesława Miłosza i Jarosława Iwaszkiewicza. Szczególne miejsce zajmują w niej przedwojenne listy Miłosza, do tej pory zastrzeżone, pełne młodzieńczej namiętności. Książka przedstawia historię burzliwej przyjaźni poetów, obfitującej w chwile uwielbienia, podziwu, ale także pełnej wzajemnych zastrzeżeń, pretensji i urazów. A wszystko to na tle historii Polski widzianej z osobistej perspektywy. To niezwykły, często bardzo trudny dialog ponad żelazną kurtyną. Istotna rozmowa o polskich wyborach, o losie poety, gospodarstwie polskiej literatury na przestrzeni pięćdziesięciu lat.
Uwielbiam Pana. Każdy wiersz Pana jest dla mnie objawieniem. [...] Pan jest dla mnie najdroższym przyjacielem i mistrzem.
Czesław Miłosz do Jarosława Iwaszkiewicza, 1930
Jak tak napiszesz tylko z potrzeby serca [...], widać wtedy, jak stara przyjaźń nie rdzewieje i jak zawsze, mimo że nas dzielą oceany, jednak to i owo wspólnie się i jednakowo odczuwa.
Jarosław Iwaszkiewicz do Czesława Miłosza, 1948
Nasze przewidywania co do Czesia sprawdziły się [...]! Uważam to za najwyższe świństwo, [...] wymigać się od tego, co winno być nas wszystkich udziałem, w sposób tchórzowski i małoduszny.
Jarosław Iwaszkiewicz do Anny Iwaszkiewicz, 1951
Odeszliśmy już tak daleko od siebie, że może nawet nigdy nie będziemy się mogli porozumieć. Ale bardzo Cię kochałem jako przyjaciela.
Jarosław Iwaszkiewicz do Czesława Miłosza, 1960
Literatura opiera się na hierarchii i miejsce Iwaszkiewicza poety jest w niej wysokie. [...] Być może okaże się kiedyś, że pomógł większej ilości ludzi i uratował więcej spraw niż niejeden niezłomny.
Czesław Miłosz do Jerzego Giedroycia, 1970
Chciałem Ci powiedzieć, jak wzruszyły mnie Panny z Wilka w paryskim kinie widziane — także z powodu zdjęć Twojej osoby jako bardzo starego człowieka. [...] Niektóre moje nowe wiersze [...] mogłyby być mówione przez bohaterki tego filmu.
Czesław Miłosz do Jarosława Iwaszkiewicza, 1979