Czy mogą przestać pasjonować odwieczne pytania: co stanowi istotę człowieczeństwa, czym różni się człowiek od stworzenia?

Narzuca się przypuszczenie, że odpowiedzi należy szukać w sferze psychiki. Człowiek ma zdolność rozpoznawania wątpliwości zwanych duchowymi. Ma zdolność tworzenia symbolicznych odwzorowań językowych. Dzięki symbolicznemu myśleniu może uzyskać panowanie nad emocjami. Sam tworzy nowe narzędzia psychiki, dzięki którym przekracza swoje wcześniejsze standardy.

Tych humanistycznych intuicji dzisiaj nie wystarczy odczuwać i sugestywnie wyrażać, jak to czynili np. filozofowie nurtu fenomenologicznego (u nas Ingarden, Tischner...). Dziś filozof musi przedstawić jasny i konsekwentny system pojęć. Tego Andrzej Grzegorczyk wymaga tak od siebie, jak i od innych: precyzyjnego używania każdego słowa i logicznego biegu myśli. Metodologiczna wrażliwość widoczna w każdym elemencie wypowiedzi jest tym, czego przede wszystkim można się nauczyć od Autora. Dlatego rozprawę Andrzeja Grzegorczyka musi dziś przeczytać każdy humanista.