Książka "Raporty z Auschwitz" jest mrożącą krew w żyłach opowieścią o dehumanizacji, utracie nadziei, walce o przetrwanie, a przede wszystkim o największej tragedii, jaka spotkała ludzkość. 

Po rozpoczęciu II wojny światowej wielu Polaków walczących o niepodległość ojczyzny dostało się do niewoli. Ci, którym udało się uniknąć aresztowania przez nazistów i sowietów, w pośpiechu opuszczali kraj lub - co wymagało większej odwagi - prowadzili działania konspiracyjne. Wśród nich był Witold Pilecki, bohater wojny polsko-bolszewickiej oraz dowódca plutonu w szwadronie kawalerii dywizyjnej 19. Dywizji Piechoty Armii "Prusy". 

Po kapitulacji Pilecki przebywał w podziemiu, jednak Gestapo dowiedziało się o nim. We wrześniu 1940 roku trafił do obozu zagłady Auschwitz, z numerem 4859. Na miejscu stał się przywódcą konspiracji, która miała na celu podtrzymywanie więźniów na duchu i przygotowanie ich do ewentualnej walki. Opracowywał pierwsze sprawozdania o ludobójstwie w Auschwitz, które zostały zawarte w formie książki i opublikowane jako "Raporty z Auschwitz" pod jego nazwiskiem. Pilecki opisuje, w jaki sposób obchodzono się z więźniami oraz jak traktowali siebie nawzajem. Jego raporty ujawniają przerażającą prawdę o ludziach, którzy by uniknąć wyśmiania, wyrzekali się swoich przekonań, często dopuszczając się nieludzkich czynów. 

W 1943 roku Witold Pilecki wraz z dwoma kompanami uciekł z obozu, dzięki czemu jego raporty ujrzały światło dzienne i służyły jako dowód ludobójstwa prowadzonego przez nazistów.