X-wing (inna nazwa: Incom T-65) to kosmiczny myśliwiec z uniwersum Gwiezdnych Wojen, walczący w szeregach Rebelii. Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w filmie „Gwiezdne Wojny: Nowa Nadzieja” (I lub IV część sagi). Standardowe uzbrojenie składa się z czterech działek laserowych umieszczonych na krańcach skrzydeł oraz dwóch wyrzutni torped protonowych. Długość pojazdu to 12,5 metra. Napęd jest zapewniany przez cztery silniki jonowe. X-Wing posiada też silniki manewrowe i stabilizujące.

X-wing został zaprojektowany i był w lwiej części produkowany w zakładach Incom, jako daleko idące rozwinięcie myśliwców Z-95. Warto odnotować, że piloci tego typu myśliwców niemal zawsze w misjach bojowych mogli liczyć na pomoc droidów astromechanicznych tpu R2 oraz R4. Myśliwce tego typu stanowiły trzon sił Rebelii w czasie Bitwy o Yavin (rok O BBY) i to ten typ myśliwca pilotował Luke Skywalker w czasie ataku na Gwiazdę Śmierci w toku tego starcia.  Myśliwce X-Wing spisały się również świetnie w czasie Bitwy o Endor (rok 4 ABY).

TIE fighter (TIE to skrót od słów Twin Ion Engine, czyli Podwójny Silnik Jonowy) to myśliwiec kosmiczny z uniwersum Gwiezdnych Wojen, który pojawił się po raz pierwszy na ekranie kinowym w filmie „Star Wars” (Episode IV) z 1977 roku, a później pojawił w wielu kolejnych częściach kosmicznej sagi. Przyjmuje się, że podstawowa wersja myśliwca TIE miała ok. 6,3 m długości, przy ok. 6,4 m szerokości oraz ok. 7,6 metra wysokości. Rzecz jasna to dane jedynie orientacyjne. Napęd zapewnił zdwojony silnik jonowy Sienar P-s4, a jego uzbrojenie składa się z dwóch działek laserowych Sienar L-s1. TIE Fighter był przez wiele podstawowym myśliwcem Imperium Galaktycznego, a jego głównym producentem był Sienar Fleet Systems. W chwili wejścia do służby, maszyny tego typu cechowały się niskimi kosztami budowy oraz bardzo prostą konstrukcją. Nie posiadały na przykład żadnych osłon siłowych, a ich piloci musieli zabierać ze sobą specjalne pojemniki z tlenem. Jednocześnie jednak TIE Fighter miały ewidentną przewagę pod względem zwrotności czy prędkości nad nieprzyjacielskimi myśliwcami – zwłaszcza nad Y-Wing czy Z-95. Nie dorównywał jednak osiągami maszynie popularnie zwanej X-Wing, czyli maszynie Incom T-65. Był też od niego znacznie mniej wytrzymalszy co powodowało znaczne straty wśród pilotów na nim latających.