Witam Państwa.

Oferowana książka to autorki, którą jest

Maria Kownacka

"Rogaś z Doliny Roztoki"

Wydawnictwo Nasza Księgarnia,

Warszawa 1973, wydanie VII Ilosc stron 88

Oprawa miękka, matowa,obwoluta papierowa z licznymi rozdarciami na grzbiecie. Jeśli ktoś uratuje tą książeczkę i ją ładnie sklei dodam w prezencie jakiś gratisowy podarek

Pamiętacie „Plastusiowy pamiętnik”? 130 lat temu, 11 września 1894, w ziemiańskim dworze we wsi Słup koło Kutna urodziła się Maria Kownacka, „mama” Plastusia.

Była w ciągu długiego życia nauczycielką szkół ludowych, urzędniczką, niezwykle popularną pisarką, tłumaczką, społeczniczką. Jej bogata spuścizna to wiersze, książki dla dzieci, sztuki sceniczne i niezliczone słuchowiska radiowe... „Plastusiowy pamiętnik”, który przybliżył realia szkolne wielu pokoleniom polskich dzieci, jest rekordzistą, jeśli idzie o liczbę wydanych egzemplarzy. Była też Maria Kownacka, o czym mało się mówi, twórczynią unikatowego powielaczowego codziennego pisemka dla dzieci, które wydawała w tragicznych dniach Powstania Warszawskiego.

Życie jej nie rozpieszczało. Osierocona w ósmym roku życia przez matkę, do ukończyła gimnazjum mieszkając na pensji w Warszawie, ale ze względu na zdrowie i szczupłe finanse nie podjęła studiów. Jako 17-latka została nauczycielką w Dębowej Górze koło Kutna. W r. 1915, podczas I wojny, ewakuowana do Mińska Litewskiego, uczyła tam i sama słuchała wykładów z literatury. Po zakończeniu wojny wróciła w rodzinne strony, gdzie na ziemi szwagra w majątku Krzywda założyła własną szkołę ludową. Ponieważ nie miała funduszy na zakup książek - wymyślała dzieciom różne historie, które następnie spisywała. W 1919 zadebiutowała na łamach nowych czasopism dla dzieci - „Płomyczka” i „Płomyka”.

W 1929 r. przeprowadziła się do Warszawy, początkowo tułała się po wynajmowanych pokoikach, potem zamieszkała przy ulicy Słowackiego na terenie Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W tym mieszkaniu powstał cykl opowiadań o przygodach Plastusia. To była realizacja zamówienia Janiny Porazińskiej, redaktorki „Płomyczka”, która z trudem namówiła Kownacka do stworzenia bohatera, który będzie towarzyszył uczniom pierwszej klasy przez cały rok szkolny. 2 września 1931 roku na łamach „Płomyczka” ukazała się pierwsza część przygód z ilustracjami Stanisława Bobińskiego. Dzieci tak bardzo pokochały Plastusia, że w r. 1936 wyszła książka. Dwadzieścia lat później, w r. 1956, na prośbę dzieci Maria Kownacka dopisała „Przygody Plastusia”, o pobycie Plastusia na wsi.

Historia o Plastusiu, który mieszka w piórniku Tosi wraz ze swoimi przyjaciółmi, Ołówkiem, Gumką Myszką, Stalówkami, Piórem, Scyzorykiem, Linijką i Kredkami, należy dziś do klasyki literatury dziecięcej. Plastuś został bohaterem słuchowisk radiowych (w rolę Plastusia wcieliła się w 1954 roku Irena Kwiatkowska) i serialu animowanego w reżyserii Zofii Ołdak (1980).

Jeszcze przed II wojną ukazały się drukiem inne książki dla najmłodszych: „Bajowe bajeczki i świerszczykowe skrzypeczki, czyli o straszliwym smoku i dzielnym szewczyku, prześlicznej królewnie i królu Gwoździku” (1935), „Kukuryku na ręczniku” (1936) i „Cztery mile za piec” (1937). Kownacka rozpoczęła też owocną współpracę z żoliborskim teatrem „Baj”, zostając jego głównym dramaturgiem.

W czasie II wojny Kownacka mieszkała początkowo na wsi, gdzie zajęła się tajnym nauczaniem. Do Warszawy wróciła w końcu lipca 1944. Podczas Powstania Warszawskiego w niezwykły sposób spożytkowała swój talent i umiejętności: Od 12 sierpnia 1944 wydawała wraz z kilkorgiem znajomych zupełnie unikatowe codzienne(!) czasopismo dla dzieci - pod tytułem „Jawnutka” a potem „Dziennik dziecięcy”. Bardzo skromne w formie powielaczowe wydawnictwo miało służyć podtrzymaniu na duchu dzieci, które były świadkami strasznych wojennych wydarzeń. Pisemko miało redakcję na terenie na terenie IV kolonii WSM, rozpisywało konkursy, korespondowało z czytelnikami, którzy nadsyłali własne teksty, zagadki czy rysunki. Kownacka organizowała też przedstawienia z udziałem dzieci, na przykład 16 sierpnia „O Janku co szył psom buty”. Ocalałe egzemplarze pisemka stanowią niezwykły dokument cywilnego życia w trawionym walką mieście.

Przed wojną Kownacka kupiła plac w Łomiankach przy ulicy Szpitalnej, z myślą o podmiejskim domku. Powstał on dopiero w r. 1958. Pisarka nazwała go „Plastusiowem”. W Łomiankach miała swój azyl - oddawała się tkaniu gobelinów, wytwarzaniu miedzianej biżuterii, a także obserwacji ptaków, o których miała ogromną wiedzę pożytkowaną w książkach.

W Łomiankach powstały książeczki „Na tropach węża Eskulapa” i „Za żywopłotem”. Z powojennego okresu pochodzą także „Kajtkowe przygody” (1948), "Tajemnica uskrzydlonego serca” (1948), „Dzieci z Leszczynowej Górki” (napisane wspólnie z Zofią Malicką, 1952), „Rogaś z Doliny Roztoki” (1957) i „Szkoła nad obłokami” (1958).

Maria Kownacka wśród wielu odznaczeń otrzymała m.in. Medal KEN, Złotą Odznakę ZNP, a także „Orle Pióro” i przyznany przez dzieci Order Uśmiechu. Przed śmiercią przekazała swoja literacką spuściznę Bibliotece Publicznej na Koszykowej w Warszawie. Swoje mieszkanie na Słowackiego oddała na muzeum twórczości literackiej pisarek tworzących na Żoliborzu. Grób Marii Kownackiej na warszawskich Powązkach zdobi wyobrażenie Plastusia.

Zapraszam serdecznie