Autor przedstawia nowe spojrzenie na trudne i dotąd nierozwiązane przypadki i wskazuje możliwości ich rozwiązania. Sankaran opracował sposób analizowania, która roślina jest wskazana. Pierwszy krok to znalezienie powiązanej rodziny botanicznej. Kolejnym krokiem jest dokonanie różnicowania członków danej rodziny ze względu na miazmy. Sankaran opisał 9 miazm, które wskazują jak dany problem jest odczuwany i jak dana osoba sobie z nim radzi.
Koncepcja miazm musi być postrzegana relatywnie. Miazmy używa się w homeopatii na różne sposoby. Sankaran używa jej jako sposobu odczuwania i reagowania na główne odczucie. To podejście przenosi homeopatię do kolejnego poziomu naukowego, jakim jest poziom klasyfikacji, kategoryzacji i grupowania. Daje ono homeopatii siłę przewidywania. Jego podejście czyni możliwym rozszerzenie obrazów mało znanych leków w taki sposób, by stały się one obrazami pełnymi i znaczącymi.
Miazmy opisane przez Sankarana są grupami zasadniczymi. W momencie, gdy znamy miazmę danego przypadku, możemy przewidzieć wiele właściwości, cech.
Określenie tych grup jest wielkim krokiem naprzód w analizie homeopatycznej. Rajan Sankaran dodał do homeopatii nowe i istotne odkrycie. Jest ono głównym przełomem, zaraz po jego idei złudzenia podstawowego (Basic delusion) i sytuacyjnej materii medica zawartej w jego książce Duch homeopatii. Podsumowując, książka ta nie tylko jest rekomendowana homeopatom, ona jest wręcz dla nich obowiązkowa. Ale nie jest tylko i wyłącznie koniecznością, ale także przyjemnością i radością, jaką możemy czerpać z jej posiadania i pracowania z nią.
Dr Jan Scholten