Wiersze autora z lat 2007-2020, w których motywem przewodnim jest szeroko rozumiana „droga” i tzw. homo viator - człowiek wędrujący.

„Właściwie każdemu artyście towarzyszy głębokie odczucie bezpowrotnego upływu rzeczywistości, ale i nieodparta chęć jej zatrzymania, a nawet odwrócenie tego procesu przemijania. Tworzenie zawsze jest przejawem oporu wobec wariabilistyczności świata, choć wiadomo, że nie da się tego uczyń, ale próbować zawsze można, a wręcz należy. Z taką sytuacją spotykamy się w tomiku Ryszarda Mierzejewskiego pt. „Droga donikąd", w którym autor z uporem nawet maniakalnym stara się dokonać tej operacji stabilizacji (unieruchomienia) świata wokół siebie.”

fragm. recenzji prof. dra hab. Ignacego Fiuta