Stan bardzo dobry.

"Wystarczy tego na trzy życiorysy" - powiedział jeden z młodych dziennikarzy po wysłuchaniu odpowiedzi Leonida Teligi na zadawane pytania w czasie uroczystości podniesienia bandery na "Opty" w dniu 1 października 1966 roku.

Leonid Teliga miał wówczas 49 lat, które upłynęły mu w szkole w Grodzisku Mazowieckim, w Szkole Podchorążych Piechoty, na wojnie od pierwszych strzałów we wrześniu 1939 roku do ostatnich nalotów bombowych i demobilizacji w 1945 roku. Między tymi datami zmieściły się wrześniowe bitwy, wyjście z okrążenia, dojście do Azowa, gdzie był rybakiem i szyprem. Była też służba w polskiej piechocie i polskim lotnictwie na zachodzie. Znalazł się czas na studia języka w Cambridge i ekonomii w Londynie.

Już wtedy chciał płynąć w świat, jak postanowił w dalekim od morza Grodzisku zafascynowany lekturą Slocuma. Bardziej jednak działał na wyobraźnię czas odbudowy Polski. Podejmuje więc pracę - jest dziennikarzem, tłumaczem, pisarzem, czasami poetą, zawsze żeglarzem - pływa jako rybak, jako instruktor jachtowy, jako dziennikarz. Pisze opowiadania, słuchowiska, korespondencje. Był w Korei, Laosie, Chinach, we Włoszech i Afryce. Poznał świat i poznał swoje możliwości. Wszystko, co posiada, oddaje za możność sprawdzenia siebie - przeżycia w rzeczywistości młodzieńczych marzeń. Do życiorysu dopisuje rejs dookoła świata.

"Samotny rejs »Opty«" jest zbiorem materiałów, które po śmierci Leonida scalił i przygotował do druku brat - Stanisław Teliga. Czytelnik musi je rozwinąć własną wyobraźnią, wtedy odnajdzie optymizm, wiarę w przyjaźń ludzką i siłę dla dla urzeczywistnienia własnych marzeń. Zrozumie marzenia innych.

Leonid Teliga już nic nie napisze, ale to, co napisał, może być inspiracją ludzkiego działania.