Idealny perzent dla teatrologów i po prostu fanów dobrego teatru, arcyciekawe rozmowy o znanym włoskim reżyserze. UWAGA: jeśli kupisz u mnie jeszcze jakąś inną książkę, za co najmniej 30 zł to Serce nad Warszawą dodam jako gratis. Zapraszam na czat.

Wyprzedaję biblioteczkę po rodzicach. W chwili wystawienia najtańsza oferta na allegro.
Stan książki? Zdjąłem ją z półki więc teoretycznie nie jest nowa. Ale fizycznie jest jak nowa z księgarni. Postała trochę na półce w domu i tyle.

W Warszawie możemy się spotkać "na mieście", a może gdzieś podwiozę. Nie jestem handlarzem, wyprzedaję prywatne rzeczy więc jeśli chcesz kupić więcej moich przedmiotów, to możemy się potargować. Znalazłeś gdzieś taniej? Napisz, a może i ja obniżę cenę. Wyślę jedną paczką i będzie jeszcze taniej... Zapraszam do kontaktu przez czat.

opis z lubimyczytacpl

W siedmiu rozmowach, jakie Barbara Osterloff przeprowadziła z Giovannim Pampiglionem zawiera się nieprawdopodobne bogactwo doświadczeń włoskiego reżysera, którego miłość do polskiej literatury zawiodła na deski teatrów w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie (i nie tylko). Bogatszy o drugą ojczyznę – tę z wyboru ‒ G. Pampiglione całym swoim życiem zawodowym dowodził, że zasługuje na tytuł ambasadora kultury polskiej we Włoszech i włoskiej kultury w Polsce, o czym świadczy chociażby jego dorobek witkacowski i dell’artowski (nie wspominając o tłumaczeniach B. Jasieńskiego, S. Mrożka i Z. Krasińskiego). Jak pisze w kończącym książkę „Liście do Przyjaciela” prof. Janusz Degler: „Teatr stał się dla Ciebie sposobem na życie. Nie mogłeś wybrać lepiej”. W dialogu z wybitną znawczynią teatru, Barbarą Osterloff, Giovanni Pampiglione przywołuje miejsca i postacie (Erwina Axera, Kazimierza Dejmka, Konrada Swinarskiego, Andrzeja Wajdę, Henryka Tomaszewskiego, Jerzego Grotowskiego, Tadeusza Kantora, by wymienić tylko największych),dzięki którym Polska smutnych i siermiężnych lat PRL-u, pod względem dokonań teatralnych dysponowała siłą przyciągania na skalę światową. Dzieląc wiele doświadczeń artystycznych autorzy książki pochylają się nad „skomplikowaną naturą pamięci, która tworzy materię trudną do okiełznania, niejednolitą”, a z ich rozmów wyłania się przedstawienie-obraz skrzący blaskiem, kolorami, pełen piękna i wzruszenia. Jak bowiem pisze we wstępie B. Osterloff: „Giovanni Pampiglione jest artystą spełnionym, o barwnym życiorysie, a jego opowieść o miłości do Polski wydaje się nie tylko nostalgiczną relacją o czasie minionym. Myślę, że warto ją czytać również jako świadectwo siły przyciągania, atrakcyjności polskiej kultury”.