St. Ostoja-Chrostowski
Krzyże na Syberii z cyklu Piłsudski na Syberii 1936
drzeworyt, papier, 16,5 x 14,5 cm w świetle passe - partout,

Stanisław Ostoja-Chrostowski, ps. „Dyrektor”, „Just”, „Korweta” (ur. 14 grudnia 1897 w Warszawie, zm. 9 listopada 1947 tamże) – polski malarz i grafik specjalizujący się w drzeworycie, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, działacz niepodległościowego ruchu oporu podczas obu wojen światowych.
Studiował malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, grafikę u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka. Studia ukończył w 1934. Po śmierci Władysława Skoczylasa w 1937 objął katedrę grafiki użytkowej w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Uprawiał wyłącznie drzeworyt. Jeden z najwybitniejszych drzeworytników okresu międzywojennego. Jego prace cechuje wyrafinowana faktura i kompozycja, idylliczny nastrój, skłonność do stylizacji. Łącznie wykonał około 400 kompozycji.
Zdobywca licznych nagród na międzynarodowych wystawach: I nagroda na II Międzynarodowej Wystawie Litografii i Drzeworytu, Chicago 1930, I nagroda na Międzynarodowej Wystawie Ekslibrisów, Los Angeles 1931, I nagroda za plakat na I Międzynarodowej Wystawie Drzeworytów, Warszawa 1933, Brązowy medal na Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury w Berlinie w 1936 za drzeworyt Korweta, Grand Prix i 2 dyplomy honorowe na Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika”, Paryż 1937, I nagrodę za ilustracje do dramatów Szekspira, Londyn 1940.