Telefony sprawne wyczyszczone z kablem zasilającym z wtyczką.. Cena dotyczy 1 szt.

Produkowany od końca 1976 (klawiszowe od 1983) do 1995 r. Prototyp powstał w roku 1976. Telefon w momencie powstania wyróżniał się nowoczesnym wzornictwem oraz nowym kształtem słuchawki, stosowanym również w innych późniejszych modelach (m.in. Bratek oraz telefony specjalne). Produkowany był w ciekawych kolorach, a w pierwszych latach wyposażany w kable o tej samej barwie (później były czarne niezależnie od wersji kolorystycznej).

Kolory:

Kość słoniowa, oliwkowo-zielony, czerwony (te były najpopularniejsze), wiśniowy, szary, pomarańczowy, żółty, zielony, seledynowy, musztardowo-żółty, beżowy, rzadziej: brązowy, niebieski oraz wrzosowy. Ten ostatni prawie nie występuje, a niebieski tylko w latach 1978-1983 i posiadał dwa odcienie w zależności od użytego tworzywa (ABS lub PS, ten drugi jest nieco wyblakły i pociemniały).

Zasadnicze wersje pod kątem układu wybierczego:

1. Tarcza impulsowa  Tulipan 760 – pierwsza wersja. Transformator Tr-740

Tulipan 〈〉 – brak dod. oznaczenia. Transformator Tr-140. Od ok. 1980 r.

Tulipan 100 – dzwonek zintegrowany z podstawą, Tr-100, mniejsza płytka. Krótka seria, 1986 r.

Tulipan 319A – jak wersja 100 ale wrócono do normalnego dzwonka

2. Klawiatura impulsowa        Tulipan 03/A, 04/A, 275♣, 310♣, 323♦

3. Klawiatura tonowa  Tulipan 02/MF i 07/MF

4. Klawiatura 4×4       Tulipan 344

5. Brak            Tulipan/0 – zaślepka zamiast tarczy

Tulipan 319-0 – brak wycięcia na tarczę (lata 90.)

♣) Klawiatura KWI-275 z pamięcią 10 numerów (UM91611), lata 90.

♦) Wersja z elektroniką wybierczą na płycie gł. (SA9151B) oraz mikrofonem dynamicznym, lata 90.

Telefony z klawiaturą tonową (02/MF i 07/MF) były dość rzadkie z uwagi na niewielką liczbę central z działającym wybieraniem tonowym. Wszystkie widziane przez nas egzemplarze były produkowane w latach 1984-86. Istniały dwie wersje samej klawiatury – KWF-02 wykonana na cewkach z odczepami, tranzystorach itd. oraz nowsza (KWF-07) na układzie scalonym M751 SGS Italy i kwarcu 4,43MHz. Obie wersje posiadały jednakową, skomplikowaną mechanikę (osobne styki na rząd, kolumnę oraz wspólny mikrostyk, razem trzy styki włączane każdym klawiszem). Oznaczenie modelu telefonu powiązane było z typem klawiatury (02/MF – klawiatura KWF-02 itd.), aczkolwiek zanotowano odstępstwa od reguły.

Klawiatura impulsowa KWI-03 wykonana była na układzie scalonym AY-5-9151B i cechowała się dużo prostszą mechaniką – klasyczna klawiatura matrycowa. Aparaty takie trafiły do sprzedaży w 1983 r. Nieco później opracowano KWI-04 o większym stopniu komplikacji – dodatkowy układ scalony CMOS z Motoroli i przekaźnik Siemensa, mechanika jak w klawiaturach tonowych (podwójne styki i wspólny mikrostyk). Cechą charakterystyczną są zablokowane klawisze * i #. Była to krótka seria produkcyjna, trudno powiedzieć dlaczego zdecydowano się na droższy projekt. Możliwe były ‘przejściowe trudności’ w dostawie klawiatury membranowej do KWI-03. Z kolei KWI-275 to rozwinięcie KWI-03 – zastosowano nowszy układ UM91611 (UMC) z pamięcią 10 numerów.

Wszystkie wersje posiadały standardowy dzwonek mechaniczny RWT. Wyjątkiem był model “100”, gdzie dzwonek był częściowo zintegrowany z dolną częścią obudowy. Zapewne próbowano zoptymalizować koszty, jednak to rozwiązanie z 1986 r. nie przyjęło się.

W latach 90. powstała krótka seria Tulipan 344 z klawiaturą 16-przyciskową KWIF-345 – dodatkowe funkcje redial i pamięć 10 numerów. Telefon posiadał od spodu pokrętło regulacji głośności dzwonka elektronicznego i przełącznik zmiany trybu wybierania (tonowe / impulsowe). Elektronika była podobna jak w produkowanym wówczas Lotosie 401 i składała się z trzech od nowa zaprojektowanych płytek drukowanych: głównej, klawiatury oraz dzwonka z regulacją. Po upadku Unitry-Toral w 1991 r., produkcję płytek drukowanych przekazano do prywatnego przedsiębiorstwa Akita z Krakowa.

Znak jakości: Pierwsze egzemplarze posiadały jedynie puste miejsce, na którym około 1979 r. pojawił się znak jakości “1”. Później (po 1980) z niewiadomych przyczyn występował nieregularnie.

Prototyp: powstał prawdopodobnie w roku 1976 (stąd pierwszy model nosił nazwę Tulipan-760) i wyglądał nieco inaczej – okienko na numer i kontrolka dzwonienia znajdowały się na środku w górnej części. Ostateczna wersja produkcyjna wyglądała jednak lepiej niż prototyp.